استفاده از مواد ترمیم موقت بین جلسات درمانی یكی از فاكتورهایی است كه موفقیت یا شكست درمانهای اندودنتیك را تعیین می‌كند. هدف از این مطالعه مقایسه ریزنشت كرونالی چهار نوع ماده ترمیم موقت زونالین، زمهریر، كلتوزول و IRM بود.
روش بررسی: در این مطالعه آزمایشگاهی، تعداد 120 دندان آسیای اول فك بالا و پایین بدون پوسیدگی كه به دلیل مشكلات پریودنتال كشیده شده بودند، به كار گرفته شدند. حفره دسترسی استاندارد تهیه شد و آماده‌سازی كانال دندان‌های مورد مطالعه با روش step-back انجام گرفت. كانالها با گوتاپركا و سیلر AH26 با تكنیك تراكم جانبی پر شدند. سپس دندانها به طور تصادفی به چهار گروه آزمایشی 25 تایی و دو گروه كنترل مثبت و منفی 10 تایی تقسیم شدند. در هر گروه حفره دسترسی با یكی از مواد مورد مطالعه زمهریر، زونالین، كلتوزول و IRM پر شد. در گروه كنترل مثبت حفره دسترسی با هیچ ماده‌ای پر نشد و در گروه كنترل منفی حفره دسترسی با موم چسب پر شد. از روش نفوذ رنگ برای ارزیابی میزان ریزنشت استفاده شد. اندازه‌گیری خطی نفوذ رنگ به كمك استریومیكروسكوپ صورت گرفت. داده‌های به دست آمده به وسیله آزمون تحلیل واریانس یك طرفه و آزمون تعقیبی Tukey مورد بررسی و تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. 05/0p< به عنوان سطح معنی‌داری در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: همه گروه‌های مورد آزمایش نفوذ رنگ را نشان دادند. زونالین بیشترین و كلتوزول كمترین میزان نفوذ رنگ را داشت كه از نظر آماری معنی‌دار بود. (001/0p<) تفاوت میزان نفوذ رنگ بین زمهریر با IRM و كلتوزول با IRM معنی‌دار نبود (05/0p>).
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج این مطالعه استفاده از كلتوزول به عنوان ماده ترمیم موقت به دلیل سیل بهتر پیشنهاد می‌شود.