بتن خود تراکم یكی از انواع بسیار جالب بتن های توانمند است که در بدو امر برای کاربرد در قطعات بتن آرمه پرآرماتور ابداع گردید ولی امروزه کاربرد این نوع بتن یكی از مشكلات عمده اجرای کارهای بتنی در محیط های شهری را حل می کند. در دهه اخیر پژوهش های فراوانی در رابطه با خواص و عملكرد این بتن توسط محقیقن مختلف به عمل آمده است ولی علی رغم مطالعات گسترده در این خصوص شواهد حاکی از آن است که متأسفانه در کشور ما آنگونه که شایسته است از بتن خودتراکم به طور فراگیر استفاده نمی شود. از سوی دیگر زمان، هزینه و کیفیت سه عامل مهم در اجرا می باشند که تأثیر مهمی در صنعت ساخت دارند. هرگونه پیشرفت و یا توسعه ای که باعث بهبود این سه عامل گردد، همواره مورد علاقه مهندسین عمران خواهد بود. بتن خودتراکم با توجه به خصوصیات ویژه خود، یكی از این توسعه ها می باشد که می تواند تأثیر قابل توجهی بر صنعت ساخت و ساز کشور داشته باشد لذا نگاه علمی و تخصصی به این مقوله، امری ضروری تلقی می‌شود. به همین جهت سعی شده است که ضمن توصیف اهمیت روش تصمیم گیری چند معیارهANP روشی پیشرفته جهت انتخاب گزینه ای از بین چند گزینه ی موجود با توجه به چندین شاخص و با در نظر گرفتن وابستگی موجود بین گزینه ها و شاخص‌ها) به کمک این روش به بررسی مشكلات فراروی اجرای فراگیر بتن خودتراکم در ایران و مقایسه این مشكلات با یكدیگر پرداخته و با در نظر گرفتن عوامل با اهمیت از قبیل دیدگاه سنتی، ناتوانی فتی در اجرا ، حساسیت بالای بتن خودترکم و غیره که در عدم اجرای فراگیر بتن خودتراکم نقش اساسی دارند مهم ترین عامل جهت از میان برداشتن این مشكل انتخاب و ارائه راهكار گردد.