• مقایسه ی استفاده از جداگرهای لاستیکی – سربی، پاندول اصطکاکی و میراگرهای جرمی تنظیم شده در ساختمان بتنی

    جزئیات بیشتر مقاله
    • تاریخ ارائه: 1392/07/24
    • تاریخ انتشار در تی پی بین: 1392/07/24
    • تعداد بازدید: 1035
    • تعداد پرسش و پاسخ ها: 0
    • شماره تماس دبیرخانه رویداد: -
    در روش های سنتی طراحی لرزه ای ساختمانها، افزایش ظرفیت مقاومت سازه مبنا می باشد که در سازه های سخت منجر به افزایش شتاب طبقات و در سازه های نرم، افزایش تغییر مکان نسبی طبقات را به دنبال دارد. اگرچه روش های تحلیل و مدلسازی ساختمانها بهبود یافته و از میزان عدم قطعیت ها کاسته شده است، اما فلسفه ی اصلی طراحی بدون تغییر  مانده و آن ساختن ساختمانی بسیار قوی و اتصال محکم آن به زمین است. در دهه های اخیر، روش های نوینی برای ازبین بردن و یا کاهش اثرات زلزله بر سازه ها پدید آمده اند که به روش های کنترل سازه ای شهرت یافته اند. روش های کنترل ارتعاش سازه ها به سه گروه کلی کنترل فعال، کنترل غیرفعال و کنترل مختلط و نیمه فعال تقسیم می شوند. از بین این روش ها، کنترل غیرفعال به دلیل سادگی و ارزانی بیشتر مورد توجه قرار گرفته است. این کار می تواند با روش هایی از قبیل استفاده از جداسازهای لرزه ای و میراگرهای جرمی تنظیم شده انجام پذیرد. در این مقاله به بررسی و مقایسه رفتار لرزه ای یک ساختمان 23 طبقه ی بتنی کنترل شده با روش های مذکور با حالت کنترل نشده ی آن پرداخته می شود. جداگرهایی از نوع لاستیکی – سربی و پاندول اصطکاکی و میراگرهای تک جرمی و چند جرم به کار می رود. در پایان مشخص شد که برای ساختمان بتنی مورد نظر استفاده از جداگرهای پاندولی اصطکاکی، مناسب ترین روش کنترل غیرفعال می باشد.

سوال خود را در مورد این مقاله مطرح نمایید :

با انتخاب دکمه ثبت پرسش، موافقت خود را با قوانین انتشار محتوا در وبسایت تی پی بین اعلام می کنم
مقالات جدیدترین رویدادها