تحلیل وضعیت پیاده راه خیابان امام خمینی (ره) شهر رشت

شهر تنها تراکم فیزیکی بناها و راه ها نیست ، بلکه بستری است که موجد تعالی ، کمال و تبلور مدنی جامعه است . فضاهای شهری بخش مهم و تاضیرگذاری در زندگی روزمره مردم شده است . به طوری که اکثر رویداد ها و رفتارهای اجتماعی ، فرهنگی ،سیاسی و ارتباط همه جانبه افراد جامعه با یکدیگر و با خود شهر در این گونه فضاها رخ می دهد.انسان جامعه مدرن بخش اعظمی از زندگی خود را در انبوه توده ها و غریبه ها سپری می کند ، لذا ناخودآگاه به زائری تبدیل می شود که بستر شهری ، مکان ها و حتی اشیاء فضای معنوی ، اصالت و ارزش را جستجو می کند . در جامعه ای که در حل گذرا از زندگی کهن خود است .متاسفانه تمام نمودهای زندگی شهری صبغه ای کالایی به خود گرفته و ذهنیت انسان از تجربه اصیل و وقعی مکان های شهری ،به محل انتزاع و جذابیت های کاذب تبدیل شده و انسان در فضای مجازی گم شده است . نتیجه این امر،قطع رابطه طبیعی انسان با شهر است .فضاهای شهری پیاده و پاسخی برای نیاز عالی انسان در شهر است.باز تعریف نواحی و فضاهای شهری پیاده و ایجاد کیفیت در آنها امکانی است برای پرکردن خلا ناشی از مناسبات به اصطلاح مدرن که البته ملزم به برنامه ریزی نیز است؛از یک سو نواحی شهری  جاذبه های تاریخی ، فرهنگی ،طبیعی و اجتماعی بسیاری دارند که می تواند آنها را به عنوان مقصد گردشگری و خاطره تعریف کند و از سوی دیگر دیدار دوستان،خرید،تفریح،بازدید از میراث فرهنگی و طبیعی و سفرهای روزانه ،انگیزه های گوناگونی است که می توان با انطباق این دو بعد بر هم یکی از زمینه های توسعه پایدار شهری را فراهم کرد.توسعه فضاهای پیاده و انسان مدار شهری از جنبه های فنی متعددی قابل تبیین است ولی آنچه مد نظر است برنامه ریزی شهری و نقش های ادراکی – اجتماعی – فرهنگی – اقتصادی – فراغتی ،زیست محیطی و تاثیر آن بر شبکه های حمل و نقل درون شهری است .