• آپارتمان نشینی در شهرهای ایرانی – اسلامی و مشکلات اجتماعی و فرهنگی ناشی از آن (مطالعه موردی: شهر تبریز)

    جزئیات بیشتر مقاله
    • تاریخ ارائه: 1392/07/24
    • تاریخ انتشار در تی پی بین: 1392/07/24
    • تعداد بازدید: 1908
    • تعداد پرسش و پاسخ ها: 0
    • شماره تماس دبیرخانه رویداد: -
     افزایش سریع جمیعیت شهرنشین و گسترش افقی شهرها د رمناطق پیرامون ،بسیاری از جوامع را بر آن داشته که توجه به مسکن را به عنوان یکی از اولویت های مهم برنامه های توسعه خود قرار دهند.به دنبال این پدیده،بلند مرتبه سازی و آپارتمان نشینی نیز تقریبا بعد از انقلاب صنعتی که افزایش شتابان جمعیت شهری را به دنبال داشت،مطرح گردید.درکشور ما نیز افزایش سریع جمعیت شهرها و گسترش شهرنشینی طی دهه های اخیر و افزایش تقاضا برای مسکن،از یکسو،کمبود زمین و بالا بودن قیمت آن از وسوی دیگر،مردم را به سوی زندگی آپارتمانی سوق داده و می دهد .شهر تبریز بهدلیل مرکزیت استان و مهاجر پذیری و بالا بودن نرخ رشذ طبیعی جمعیت،طی چند دهه اخیرشاهد رشد بی سابقه جمعیت شهرنشین بوده است.افزایش سریع جمعیت شهری که حاصل آن از هم گسیختگی پیوندهای اجتماعی خانواده ها و تضعیف سنت های فرهنگی در اغلب شهرهای بزرگ کشور بوده است.موجب بروز مشکلات فراوانی در روابط اجتماعی افرادی که در مجتمع های مسکونی زندگی می کنند گردیده است.روش تحقیق در این پژوهش توصیفی – تحلیلی و تبیینی است.یافته های پژوهش نشان می دهد تامین مسکن برای جمعیت رو به رشد شهرها چاره ای جز توسعه روز افزون ساخت و ساز آپارتمان و گسترش آپارتمان نشینی باقی نمی گذارد .پدیده جدید آپارتمان نشینی مناسبات اجتماعی خاص خود را دارد .اولین معضلی است که فرد با آن روبه رو می شود.افراد به جای دارابودن فرهنگ " فاصله اجتماعی " در این سبک زندگی شهروندی، عملا شهرنشینانی هستند که از زندگی (روستایی) جدا گردیده و در عین حال،با فرهنگ جدید غریبه بوده و به اصطلاح شهرگرا نشده اند؛لذا در جریان انتقال از فرهنگی به فرهنگ جدید دچار تضاد و تناقض گشته و عملا به حاشیه فرهنگی شهر رانده شده اند.نتایج حاصل از این پژوهش نیز بیانگر آن است که آپارتمان نشینان،با شرایطسکونت در آپارتمان سازگاری لازم را نیافته و اجبار در پذیرش این نوع سکونت مغایر با فرهنگ و نگرش جامعه سنتی و ناآشنا به قوانین و فرهنگ آپارتمان نشینی محیطهای آپارتمانی را به فضایی تنش زا تبدیل کرده است.رشد سریع جمعیت شهری و سایر عوامل ذکر شده،چاره ای جز توسعه عمودی شهرها در قالب مجتمع های مسکونی نمی گذارند.لیکن آنچه نیاز به توجه عمودی شهرها در قالب مجتمع های مسکونی نمی گذارد؛میان فرهنگ بومی و فرهنگ آپارتمان نشینی به وازات توسعه ی فنی در این گونه سازه هاست.

سوال خود را در مورد این مقاله مطرح نمایید :

با انتخاب دکمه ثبت پرسش، موافقت خود را با قوانین انتشار محتوا در وبسایت تی پی بین اعلام می کنم
مقالات جدیدترین ژورنال ها