• تحلیل رویکرد تعاملی جهانی- منطقه ای و راهکارهای تحقق آن در معماری معاصر ایران

    نویسندگان :
    جزئیات بیشتر مقاله
    • تاریخ ارائه: 1392/07/24
    • تاریخ انتشار در تی پی بین: 1392/07/24
    • تعداد بازدید: 1031
    • تعداد پرسش و پاسخ ها: 0
    • شماره تماس دبیرخانه رویداد: -
     منطقه گرایی، دیدگاهی تحلیلی و انتقادی است که بر حفظ ویژگی ها و خصوصیات خاص مکان تاکید داشته، تلاش می کند تا با بی ممکانی و نبود معنا در معماری مقابله نماید. جهانی سازی فرایندی پیچیده و چند وجهی است که فشردگی فزاینده زمان و مکان، افزایش آگاهی جهانی، تقویت و سرعت بخشی تعاملات بین فرهنگی را سبب شده است. مقاله پیش روی می کوشد تا از رهگذر بررسی و نقد آثار شاخص معماران معاصر ایران در مواجهه با پدیده های مذکور، به تحلیل رویکرد تعاملی جهانی- منطقه ای و ارائه راهکارهای عملی در راستای برقراری تعاملی سازنده، همت گمارد، روش تحقیق در این نوشتار بر مبنای روش تحلیل محتوا و مورد پژوهی است. نتایج مطالعات و بررسی نمونه هایی شاخص از چهار دوره معماری معاصر ایران در قالب جدول مؤلفه های تعامل جهانی- منطقه ای در حوزه های کالبدی، معنایی و بوم شناختی، نشان از آن دارد که در دهه های اخیر، رویکردی تعاملی رو به فزونی گرفته و نوعی همزیستی جهانی- منطقه ای در معماری معاصر ایران در حال شکل گیری است که ضمن دارا بودن روح زمان، شاخصه های منطقه ای را نیز به همراه دارد. حضوری پویا و ایفای نقش مؤلف گونه معماران معاصر در این تعامل دوسویه، الزاماتی را به دنبال دارد. نظیر: درک شرایط تکثیر گرای کنونی، درک دیگری و برقراری تعامل وگفتگو، تاکید بر نقش اندیشه، تولید و خلاقیت، پرداختن به پژوهش بدون تعصب و خود شیفتگی، درک صحیح مفاهیم هویت و مکان، بازخوانی گذشته و شناسایی شاخصه های هویت بخش معماری مناطق مختلف ایران.

سوال خود را در مورد این مقاله مطرح نمایید :

با انتخاب دکمه ثبت پرسش، موافقت خود را با قوانین انتشار محتوا در وبسایت تی پی بین اعلام می کنم
مقالات جدیدترین ژورنال ها