• جزئیات بیشتر مقاله
    • تاریخ ارائه: 1392/01/01
    • تاریخ انتشار در تی پی بین: 1392/01/01
    • تعداد بازدید: 958
    • تعداد پرسش و پاسخ ها: 0
    • شماره تماس دبیرخانه رویداد: -
     استفاده از اجزای مازاد و یا پشتیبان یکی از متداول ترین روش های بهبود قابلیت اطمینان سیستم می باشد. بسیاری از سیستم های مهندسی در طول عمر خود شرایط مختلف کاری را تجربه می کنند و همچنین قابلیت اطمینان اجزاء معمولا در شرایط مختلف کاری، متفاوت می باشند. بنابراین نیاز است تا درانتخاب تعداد اجزای مازاد این شرایط مختلف کاری در نظر گرفته شوند. اما در بسیاری از سیستم های مهندسی مجموعه ی ساخته شده امکان قرارگیری در شرایط مختلف کاری را دارد. با توجه به محدود بودن شرایط کاری و عملکرد سیستم و امکان تخمین این شرایط مختلف به صورت گسسته در این مقاله از برنامه ریزی سناریو برای مدل سازی واقعیت استفاده گردید. معمولا در سیستم های مهندسی برای انتخاب تعداد اجزای مازاد باید بین محدودیت های هزینه، فضا، وزن و...میزان بهبود قابلیت اطمینان در سیستم تعادل برقرار گردد. در مدل ارائه شده در این مقاله تعداد بهینه اجزای مازاد با در نظر گرفتن محدودیتهای متداول در سیستم های سری-موازی بدست می آیند و همچنین امکان تخصیص اجزای مازادی می گردد که منجر به حداکثر سازی قابلیت اطمینان و حداقل کردن وزن سیستم در شرایط مختلف کاری همراه با برقراری محدودیت هزینه است. برای بهینه سازی از برنامه ریزی تصادفی دو مرحله ای و الگوریتم ژنتیک استفاده شده است و در انتها نیز نیز یک مثال عددی برای درک بهتر روش ارائه گردیده است.

سوال خود را در مورد این مقاله مطرح نمایید :

با انتخاب دکمه ثبت پرسش، موافقت خود را با قوانین انتشار محتوا در وبسایت تی پی بین اعلام می کنم