• ارزیابی عملکرد سازه های فولادی با قاب های دارای مهاربند واگرا در دو روش طراحی مبتنی بر نیرو و روش طراحی مستقیم مبتنی بر تغییر مکان

    جزئیات بیشتر مقاله
    • تاریخ ارائه: 1392/07/24
    • تاریخ انتشار در تی پی بین: 1392/07/24
    • تعداد بازدید: 911
    • تعداد پرسش و پاسخ ها: 0
    • شماره تماس دبیرخانه رویداد: -
     رسیدن به اهداف عملکردی مشخص در برابر سطوح مختلف لرزه ای، همواره از مسائل مهندسی زلزله بوده است. امروزه اکثر آیین نامه های لرزه ای موجود بر پایه طراحی مبتنی بر نیرو تدوین گشته اند. وجود کاستی ها و معایب فراوان در این روش، محققان را به بررسی و تدوین روش های جدید سوق داده است. روش طراحی مبتنی بر تغییر مکان، از آخرین ابزارها جهت طراحی لرزه ای سازه ها براساس عملکرد می باشد. در این روش طراحی سعی بر آن است که به جای محدود کردن سازه ها، آن را برای رسیدن به یک هدف عملکردی تحت یک شدت لرزه ای معین طراحی کرد. در این مطالعه تعداد نه قاب با ارتفاع متوسط 10، 8 و 12 طبقه فولادی با مهاربند واگرا، مورد بررسی قرار گرفته است. سازه های مذکور با دو روش در  طراحی مستقیم مبتنی بر تغییر مکان و طراحی مبتنی بر نیرو (مطابق ظوابط استاندار 2700) طراحی شده اند. سپس به منظور ارزیابی عملکرد سازه ها و مقایسه دو روش مذکور، این قاب ها تحت یک دسته شتاب نگاشت شامل 1 رکورد واقعی مقیاس شده، که منطبق بر طیف طرح ویرایش سوم استاندارد 2800 می باشند، تحلیل دینامیکی غیرخطی تاریخچه زمانی شده اند. در مقایسه رفتار سازه های طراحی شده به دو روش، مشاهده گردید که قاب های طراحی شده با روش طراحی مبتنی بر تغییرمکان تا اندازه ی زیادی به محدوده ی مجاز نسبت گریز طبقات، مقدار حدی 1 درصد، نزدیک هستند. این در حالی است که سازه های طراحی شده با روش نیرو که در مرحله طراحی با مقادیر حدی بند (2-5) استاندارد 2800 کنترل شده اند، اهداف عملکردی خود را تامین نمی کنند.

سوال خود را در مورد این مقاله مطرح نمایید :

با انتخاب دکمه ثبت پرسش، موافقت خود را با قوانین انتشار محتوا در وبسایت تی پی بین اعلام می کنم
مقالات جدیدترین رویدادها
مقالات جدیدترین ژورنال ها