استفاده از شواهد کانی شناسی و بافتی در تعیین زایش کانسار فسفات بناری (کوه لار)، دهدشت، استان کهکیلویه و بویراحمد

چندین رخداد فسفاتی در جنوب-غرب ایران، به صورت بین لایهای در سنگهای رسوبی سازند پابده (ائوسن-الیگوسن) قرار گرفته است. کانسار فسفریت بناری در 20 کیلومتری جنوب شرق شهرستان دهدشت، استان کهکیلویه و بویر احمد، در قسمت میانی زون زاگرس چین خورده قرار گرفته است. هدف این مقاله بررسی کانی شناسی و تعیین شرایط بافتی به منظور ایجاد الگوی زایشی نهشته های فسفریتی دریایی در زمان ائوسن –الیگوسن حوضه ساختاری زاگرس است در این راستا تعداد 20 نمونه از افق فسفاتی که 15 متر ضخامت دارد برای مطالعات میکروسکوپی و کانی شناسی و آنالیز پراش اشعه ایکس (xrd) برداشت شده است. نتایج حاصل از مطالعات صورت گرفته نشان می دهد که مواد فسفاتی شامل خرده های استخوان، پلت، اائید، گلوکونیت، فلوئورآپاتیت و کربنات هیدروکسی آپاتیت هستند. دیگر کانی ها شامل کلیست، کائولینیت، مونتموریونیت و کوارتز هستند که زمینه سنگ را تشکیل می دهند. بافت شاخص مواد فسفاتی در زیر میکروسکوپ به صورت پرکننده و جانشینی ثانویه در زمینه آهکی و میکروفسیل ها می باشد. فسفریت به شکل لایه ای و لنزی شکل است که نودول های با اندازه مختلف در آن قابل مشاهده است. بررسی های سنگ شناسی و کانی شناسی نشان می دهند که کانی های فسفاتی به صورت ته نشست مستقیم از آب های بین منفذی و همچنین به صورت غیر مستقیم در طول دیاژنز رسوبات شکل گرفته اند.