بررسی میزان آسیب های ناشی از وسایل نوک تیز آلوده به خون بیمار در شاغلین بخش های ویژه بیمارستان های آموزشی و غیر آموزشی استان مازندران در سال 83

سابقه و هدف: از مهمترین خطرات شغلی در مراکز درمانی صدمات ناشی از وسایل نوک تیز و تماس با عوامل بیماری زا و عفونی قابل انتقال از راه خون است. این مطالعه به منظور تعیین میزان آسیب های ناشی از وسایل نوک تیز آغشته به خون بیمار در شاغلین بخش های ویژه بیمارستان های آموزشی و غیرآموزشی استان مازندران در سال 83 انجام گرفت. مواد و روش ها: در یک مطالعه توصیفی 352 نفر از شاغلین بخش های ویژه بیمارستان های آموزشی (158 نفر) و غیرآموزشی (194 نفر) با استفاده از پرسش نامه مورد بررسی قرار گرفتند. آسیب های ناشی از وسایل نوک تیز طی سه سال گذشته در فرم مربوطه ثبت و جمع آوری شد. از آزمون آماری مربع کای جهت تجزیه و یافته های کیفی استفاده شد و p کمتر از 5% معنی دار تلقی شد. یافته ها: 64% شاغلین مرد و 36% زن بودند. 45% آنان در بیمارستان های آموزشی و 55% در بیمارستان های غیرآموزشی شاغل بودند. تفاوت معنی داری بین زن و مرد از نظر میزان آسیب با وسایل نوک تیز وجود نداشت ولی در بین دو نوع بیمارستان این میزان تفاوت معنی دار بود %76.(p<%014)از شاغلین حداقل یک بار دچار آسیب با وسایل نوک تیز آغشته به خون بیمار شده بودند. سرسوزن شایع ترین وسیله آسیب رسان بود. نتیجه گیری و توصیه ها: با توجه به بالا بودن میزان صدمات در تعداد زیادی از شاغلین بخش های ویژه و خطر بالقوه انتقال آلودگی ها به نظر می رسد تدوین برنامه های آموزشی فعال کردن کمیته های کنترل عفونت بیماری های و برنامه ریزی برای استفاده از روش پیشگیری کنندگی و گزارش و کنترل روزانه آن ضرورت دارد.