پاپیلوما ویروس انسانی در سرطان سلول سنگفرشی مری در جمعیتهایی با خطر بالا

نقش پاپیلوما ویروس انسانی (human papillomavirus-hpv) در اتیولوژی سرطان سلول سنگفرشی مری (esophageal squamous cell carcinoma-escc) ناشناخته است. مطالعات قبلی شیوع بسیار متغیر (از 0% تا 67%) hpv را escc نشان داده اند. با این حال شیوع hpv در تومورهای escc در آن مشاهده می شود. با این حال، تا کنون هیچ مطالعه ای از شیوع hpv در بافتهای توموری escc از ایران گزارش نشده است. در این مطالعه ما شیوع یک مارکر عمومی برای وجود hpv (پرایمرهای my09-my11 consensus) و دو مارکر عمومی برای وجود hpv-16 و hpv-18 (پرایمرهای مخصوص e6/e7) را در بافتهای توموری 38 مورد escc با 38 مورد بافت بیوپسی شده افراد طبیعی (شاهد) مقایسه کنیم. 14 نمونه از 38 نمونه(%36.8)esccو فقط 5 نمونه از 38 نمونه شاهد (13.2%) برای وجود مارکر عمومی hpv مثبت شدند؛(p=0.02) 5 نمونه escc (%13.2). برای ژن hpv-16 e6/e7 مثبت شدند. بر خلاف آن هیچ یک از نمونه های شاهد مثبت نشدند (p=0.05). سه عدد از نمونه های (%7.9)esccو 5 عدد از نمونه های شاهد (13.2%) برای ژن hpv-16 e6/e7 مثبت شدند؛نتایج به دست آمده در این مطالعه، با مطالعات hpv dna انجام گرفته در سایر نواحی با شیوع بالای escc مطابقت داشت. بنابراین hpv باید به عنوان یک عامل قوی مسئول افزایش شیوع escc در ایران و سایر نواحی با شیوع بالا در جهان، درنظر گرفته شود.