سلیاک در منطقه گنبد کاووس

گنبد کاووس و منطقه ترکمن صحرا از بیشترین میزان شیوع سرطان سلول سنگفرشی مری در جهان برخوردار است. سلیاک، به عنوان عامل خطرساز سرطان مری شناخته شده است. هدف از این مطالعه تعیین فراوانی نسبی سلیاک در منطقه گنبد کاووس می باشد تا ارتباط احتمالی آن در شیوع بالای سرطان سلول سنگفرشی مری را بیابیم. 1400 نفر از ساکنین بالغ گنبد کاووس و روستاهای اطراف آن به صورت تصادفی انتخاب و به مطالعه دعوت شدند. نمونه خون شرکت کنندگان از نظر lgaanti t-tg سنجیده شد. موارد مثبت تحت آندوسکوپی و بیوپسی دوازدهه قرار گرفتند و نمونه ها بر اساس تقسیم بندی مارش (marsh) بررسی شدند. 1209 نفر (699 زن) در مطالعات شرکت کردند که متوسط سن آنها 11.7±50 سال بود. 12 نفر (9 زن) آزمون سرولوژیک مثبت داشتند. 8 نفر تحت بیوپسی دوازدهه قرار گرفتند. در 4 نفر بیوپسی میسر نشد، 4 نفر مارش 2,iii نفر مارش 2.ii نفر مارش i داشتند. 10 نفر از 12 نفر علامت دار بودند که شایعترین علائم گوارشی آنها، نفخ و اسهال به ترتیب در 5 و 4 نفر دیده شد. 7 نفر از علائم خارج گوارشی شاکی بودند که در 3 نفر ضایعۀ پوستی مشخص دیده شد. فقط برای یک نفر تشخیص بیماری سلیاک داده شده بود. فراوانی آنتروپاتی حساس به گلوتن در منطقۀ با شیوع بالای سرطان مری، با آمار یک درصدی مناطق شیوع پایین برای سرطان مری برابر است، لذا سلیاک عاملی برای شیوع بالای سرطان مری نمی باشد.