ارزش یافته های بالینی در تشخیص ریفلاکس بیماران مبتلا به درد سینه غیرقلبی

یکی از تظاهرات بیماتری ریفلاکس مری-معده (gerd) درد سینه می باشد. تشخیص ریفلاکس در بیماران مبتلا به درد سینه غیر قلبی (nccp) با استفاده از یافته های بالینی امکانپذیر نیست و برای تشخیص باید از روشهای مهاجم یا آزمون درمانی با امپرازول استفاده نمود. در خصوص ارزش استفاده از یافته های بالینی در تشخیص ریفلاکس بیماران مبتلا به درد سینه، اطلاعات دقیق وجود ندارد. بیماران مبتلا به درد سینه غیرقلبی تحت بررسی آندوسکوپی فوقانی، آزمایش برنشتاین و آزمون درمانی با امپرازول قرار گرفتند. بیماران بر اساس وجود ریفلاکس به دو گروه مبتلا و غیر مبتلا به ریفلاکس تقسیم شدند. یافته های بالینی دو گروه مورد مقایسه و بررسی قرار گرفت. تشخیص ریفلاکس بر مبنای رؤیت ازوفاژیت اروزیودرنمای آندوسکوپی و یا مثبت شدن توأمان دو روش برنشتاین و آزمون درمانی داده شد. از 78 بیمار (41 مرد) با میانگین سنی (2.3 ±50.4) مبتلا به 35,nccp بیمار (44.8 درصد) مبتلا به ریفلاکس بودند. دو گروه از نظر سن و جنس یکسان بودند. درد سینه در هر دو گروه بیماران از نظر شکل، شدت و انتشار، ارتباط با (فعالیت، غذا، خواب) مشابه بود. جز تسکین درد با آنتی اسید (p=0.009) و همچنین حضور علائم کلاسیک ریفلاکس (p=0.031) که به نحو بارزی در بیماران مبتلا به ریفلاکس بیشتر دیده شد. علائم سوزش سینه (p<0.036) و برگشت غذا (p<0.002) در تاریخچه نزدیک بیماران نیز در مبتلایان به بیماری ریفلاکس بیشتر دیده شد. اگر چه درد سینه بیماران مبتلا به ریفلاکس قابل تمیز از بیماران غیر ریفلاکسی نیست، اما کسب دقیق شرح حال و بخصوص تاریخچه بیماری می تواند کمک بزرگی در تشخیص ریفلاکس در این بیماران نماید.