مقایسه سولفات منیزیوم با پلی اتیلن گلیکول برای آمادگی کولون، یک بررسی تصادفی

روش های زیادی برای آمادگی کولون قبل از کولونوسکوپی وجود دارند اما هیچ کدام از آنها به علت عوارض جانبی از نظر متخصصین آندوسکوپی روش مطلوبی به شمار نمی رود. هدف این مطالعه مقایسه تاثیر دو رژیم جهت آمادگی روده برای کولونوسکوپی بود و هم چنین تاثیر این دو رژیم از جهت تعادل الکترولیتی و عوارض جانبی نیز مورد بررسی قرار گرفت. تعداد 280 بیمار به صورت تصادفی انتخاب شدند. دو نوع رژیم جهت آمادگی کولون دریافت کردند. به گروه اول 120 سی سی پودر سولفات منیزیم 33% (گروه140,a نفر) و به گروه دوم 2 لیتر پودر اتیلن گلیکول (peg) به همراه رژیم مایعات روز قبل از کولونوسکوپی و 2 لیتر پودر اتیلن گلیکول (peg) در روز کولونوسکوپی داده شد (گروه 140,bنفر). کیفیت آمادگی کولون توسط یک متخصص آندوسکوپی امتیاز داده شد (از بد تا عالی)، وی از رژیم مصرفی بیماران بی اطلاع بود. هم چنین مزه، آسانی استفاده از این روش ها و عوارض جانبی نیز توسط یک فرد مستقل که او نیز رژیم آمادگی مورد استفاده بیماران را نمی دانست در یک پرسشنامه ثبت شد. برای بررسی الکترولیت ها قبل و بعد از آمادگی کولون نمونه خون گرفته شد. کیفیت آمادگی به طور معناداری در گروه a بهتر بود (p=0.039). تحمل رژیم های آمادگی از نظر عوارض جانبی در بین دو گروه تفاوت معناداری نداشت. آسانی انجام رژیم های آمادگی برای هر دو گروه مانند هم بود اما مزه پودر در گروه a به طور معناداری از گروه b بدتر بود. تغییرات الکترولیتی نمونه های خون قبل و بعد از آمادگی کولون به صورت کاهش بیشتر کراتینین و اوره در گروه a بیشتر پتاسیم در گروه b با توجه به این که در محدوده نرمال بود، از نظر بالینی کم اهمیت تلقی می شود. بنابراین با توجه به ارزان بودن و در دسترس بودن سولفات منیزیوم توصیه می شود برای آمادگی کولون از این دارو استفاده شود.