اثر آزلائیک اسید 5% و مینوکسیدیل 5% در کاهش ناحیه نکروتیک فلاپ های پوستی در موش صحرایی

زمینه و هدف: آسیب ناشی از ایسکمی خسارت های زیادی را در درمان بیماری های پوستی مانند جراحی هایی که بر روی فلاپ های پوستی انجام می شود، ایجاد می کند. مطالعه ی حاضر برای بررسی دو دارویی که در درمان بیماری های پوستی دارای کاربرد می باشند، در درمان آسیب ناشی از ایسکمی صورت گرفت. روش اجرا: 56 موش صحرایی در 4 گروه قرار گرفتند: در دو گروه قبل از برداشتن فلاپ، مینوکسیدیل 5% و آزلائیک اسید 5% به صورت موضعی بر روی ناحیه به کار برده شد. در تعدادی از موش های صحرایی که با مینوکسیدیل درمان شدند، از مهارکننده ی کانال های katp (گلی بن کلامید 0.3 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم، داخل صفاقی) و در تعدادی از موش ها که با آزلائیک اسید 5% درمان شدند، از مهارکننده ی20,l-name) nitrous oxide  میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، داخل صفاقی) استفاده شد. 7 روز بعد از عمل میزان نکروز فلاپ پوستی محاسبه گردید. یافته ها: درمان با آزلائیک اسید یا مینوکسیدیل موضعی ناحیه نکروتیک را به شکل معنی داری به ترتیب 42٪ (p<0.05) یا 34٪ (p<0.01) کاهش داد. ترکیب آزلائیک اسید با مینوکسیدیل اثرات خیلی قوی تری را در کاهش ناحیه نکروتیک ایجاد کرد ( 26% ناحیه نکروتیک، p<0.001). گلی بن کلامید اثرات محافظتی مینوکسیدیل (p<0.05) و l-name اثرات محافظتی آزلائیک اسید (p<0.05) را از بین برد. درمان با گلی بن کلامید یا l-name اثرات محافظتی درمان ترکیبی را از بین بردند. نتیجه گیری: مطالعه ی حاضر نشان دهنده ی نقش کانال های katp در مسیر مینوکسیدیل و نیتریک اکسید در مسیر محافظتی ناشی از آزلائیک اسید بود. به نظر می رسد که overlap بین این مسیرها وجود داشته باشد.