ارتباط ویتیلیگو با اختلالات عملکرد غده تیروئید: یک مطالعه مورد – شاهد

مقدمه: تاکنون نتایج متفاوتی در مورد ارتباط بین ویتیلیگو و اختلالات عملکرد تیروئید گزارش شده است. هدف: بررسی رابطه ویتیلیگو با اختلالات عملکرد تیروئید. روش اجرا: تحقیق به روش مورد – شاهدی در بیماران ویتیلیگویی که حداقل 6 ماه از شروع بیماری آنها گذشته بود به عنوان گروه مورد و افراد فاقد ویتیلیگو به عنوان گروه شاهد (از نظر جنسی و سنی با گروه8 مورد همسان شده بودند) در سال 1380 در زاهدان انجام شد. t3، t4، tsh و t3ru در هر گروه اندازه گیری شد و میزان ft1 محاسبه گردید. هیپوتیروئیدیسم و  هیپرتیروئیدیسم براساس ft1 و t3 (برای t3  هیپرتیروئیدیسم) سنجیده شد و یافته ها با استفاده از روش conditional logistic regeression مورد تحلیل آماری قرار گرفت. یافته ها: افراد مورد مطالعه در هر گروه 50 نفر و شامل 52٪ زن و 48٪ مرد بودند. در گروه مورد 16٪ اختلال عملکرد تیروئید دیده شد که 14٪ هیپرتیروئیدیسم و 2٪ هیپوتیروئیدیسم داشتند. در گروه شاهد 4٪ اختلال عملکرد تیروئید داشتند که 2٪ هیپرتیروئیدیسم و 2٪ هیپوتیروئیدیسم داشتند. در گروه مورد تنها یک نفر علائم بالینی هیپرتیروئیدی را داشت و در گروه شاهد هیچکدام از افراد علائم بالینی هیپویا هیپرتیروئیدی را نداشتند. در آزمون آماری انجام شده(p<0.05)or-7بود که نشان داد بین بیماری ویتیلیگو و اختلال عملکرد تیروئید ارتباط معنی داری وجود دارد. نتیجه گیری: آزمونهای تیروئیدی بایستی در بیماران ویتیلیگو انجام شود تا این بیماران هر چه سریع تر شناسایی و درمان شوند و از عوارض اختلالات تیروئیدی پیشگیری بعمل آید.