مقایسه مقاومت به انسولین در زنان چاق مبتلا و غیرمبتلا به آکانتوزیس نیگریکانس

زمینه و هدف: آکانتوزیس نیگریکانس (an) شامل پلاک های مخملی هیپرپیگمانته است که اغلب در نواحی گردن و چین های زیربغل و کشاله ران رخ می دهد. یکی از عواملی که در پاتوژنز آن دخالت دارد انسولین است و هیپرانسولینمی به دنبال مقاومت به انسولین می تواند موجب ایجاد ضایعه های آکانتوزیس نیگریکانس شود. در این مطالعه مقاومت انسولین در زنان چاق مبتلا به an با زنان چاق بدون an مقایسه شد. روش اجرا: در دو گروه افراد بالغ با bmi بیشتر از 30 کیلوگرم برمترمربع شامل یک گروه 32 نفر مبتلا به an و گروه دیگر 34 نفر بدون وجود ضایعه های an، آزمایش های تحمل گلوکز و انسولین ناشتای خون صورت گرفت و مقاومت به انسولین طبق فرمول homa محاسبه گردید. یافته ها: میانگین انسولین ناشتای خون در دو گروه مبتلا و غیرمبتلا به an به ترتیب 8.5±15.5 و 4.1±12.2 محاسبه شد (p<0.05). میانگین مقاومت به انسولین در دو گروه مبتلا و غیرمبتلا به 3.5±1.9an و 0.9±2.6 محاسبه شد (p<0.05). در آزمایش تحمل گلوکز در گروه مبتلا به an میانگین قند خون ناشتا 30,89.5±10 mg/dlدقیقه بعد از مصرف گلوکز 7±144، 60 دقیقه بعد 45±138 و در 120 دقیقه بعد 30±107 ((mg/dl بود و در گروه غیر مبتلا به an این مقادیر به ترتیب 8±87، 3±130، 26±122 و 26±100 (mg/dl) بود. اختلاف دو گروه تنها پس از 60 دقیقه معنی دار بود. نتیجه گیری: در این مطالعه نشان داده شد که an می تواند شاخصی برای وجود مقاومت به انسولین در افراد چاق باشد.