بررسی رابطه ادبیات عرفانی و معماری اسلامی ایران در دوره ایلخانی و تیموری

ادبیات عرفانی حلقه پیوند محکمی است که فرهنگ و هنر ایران را به یکدیگر متصل کرده و موجب انسجام هنرهای مختلف همچون معماری گشته است. برای درک هویت ایرانی و اسلامی معماری ایران می بایست ارزش های تاثیرگذار بر آن را شناسایی نمود و نوع این تاثیرگذاری را بررسی کرد. با توجه به این که معماری، هنری بازتاب دهنده ارزش ها و اعتقادادت جامعه است و عرفان را می توان ارزشی موثر در جامعه دوره ایلخانی و تیموری دانست، هدف از این تحقیق بررسی ارتباط ادبیات عرفانی به عنوان عامل نفوذ ارزش های عرفانی، با معماری است. محقق با روش کیفی و از طریق بررسی منابع تاریخی، ابتدا ویژگی های ادبیات عرفانی و علت رواج آن در دوره مغول را بیان کرده و سپس ارتباط ادبیات عرفانی با معماری این دوره را در تاثیر بر نحوه اموزش، نقش کتیبه بر معماری و رواج مفاهیم بنیادین در معماری می داند.