• بررسی اثر محافظتی آمینوگوانیدین بر ضایعات کورتکس و استراِیتوم در مرحله حاد ایسکمی مغزی - موضعی در موش صحرایی

    جزئیات بیشتر مقاله
    • تاریخ ارائه: 1392/07/24
    • تاریخ انتشار در تی پی بین: 1392/07/24
    • تعداد بازدید: 845
    • تعداد پرسش و پاسخ ها: 0
    • شماره تماس دبیرخانه رویداد: -
    مطالعات متعدد نشان داده اند آمینوگوانیدن ضایعات دیرس ناشی از ایسکمی مغزی را در مدل های حیوانی کاهش می دهد، ولی اثرات آن در مراحل اولیه ایجاد ایسکمی مغزی روشن نیست. لذا در این تحقیق طراحی گردید، تا اثرات درمانی آنرا در مراحل اولیه ایجاد ایسکمی مغزی موضعی-موقتی بر ضایعات کورتکس، استرایتوم و اختلالات نرولوژیکی ارزیابی شود. تعداد 30 سر موش صحرایی بطور تصادفی به گروه های مساوی ده تایی، کنترل و درمان با مینوگوانیدن با دوز 75 و 150 (mg/kg ip) تقسیم شدند. ایسکمی مغزی موضعی- موقتی با مسدود کردن شریان میانی مغز به مدت 1 ساعت و سپس برقراری مجدد جریان خون به مدت 24 ساعت ایجاد گردید. مینوگوانیدن و سالین در شروع ایسکمی بصورت داخل صفاقی تجویز شده و 24 ساعت بعد اختلالات نرولوژیکی ارزیابی و سپس حیوان کشته و حجم ضایعه مغزی در کورتکس و استرایتوم تعیین می شد. تجویز مینوگوانیدن با دوز 75 و 150 mg/kg در شروع ایسکمی مغزی موجب کاهش معنی دار حجم ضایعات کورتکس (بترتیب 47% و 69%) و استرایتوم (بترتیب 42% و 36%) در مقایسه با گروه کنترل گردید (p<0.001). علاوه بر این آمینوگوانیدین فقط در دوز 150 mg/kg بطور معنی داری باعث بهبود اختلالات نرولوژیکی شد (p<0.01). نتایج این مطالعه نشان داد، تجویز آمینوگوانیدین در مراحل اولیه ایسکمی، ضایعات کورتکس و استرایتوم را کاهش داده و باعث بهبود اختلالات نرولوژیکی در مدل تجربی ایسکمی مغزی موضعی-موقتی در موش صحرایی می شود.

سوال خود را در مورد این مقاله مطرح نمایید :

با انتخاب دکمه ثبت پرسش، موافقت خود را با قوانین انتشار محتوا در وبسایت تی پی بین اعلام می کنم
مقالات جدیدترین ژورنال ها