تاثیر کاربرد مزمن مرفین بر فعالیت آنزیم کلسیم -کالمودولین کیناز iiα در هسته لوکوس سرولئوس موش صحرائی و اثر احتمالی این آنزیم در وابستگی به مرفین

هدف ازاین مطالعه بررسی تاثیر مهار کننده آنزیم camkiiα بر میزان بروز علایم سندرم محرومیت در موش های صحرایی وابسته به مرفین و تاثیر تزریق مزمن مرفین بر فعالیت آنزیم camkiiα در هسته لوکوس سرولئوس موش صحرایی بود. این مطالعه در دو بخش رفتاری و ملکولی با استفاده از موش های صحرایی نژاد ویستار (300-250 گرم) انجام شد. در مطالعه رفتاری پس از کانول گذاری در هسته lc داروهای kn-93 , kn-92 درون هسته lc تزریق شد. گروه های کنترل نیز شامل گروه دریا فت کننده مرفین و گروه دریافت کننده نرمال سالین بودند. در مطالعه ملکولی با استفاده از تکنیک وسترن بلات، میزان پروتئین pcamkiiα در هسته lc در سه گروه کنترل، وابسته به مرفین و دریافت کننده نالوکسان مورد بررسی قرار گرفت. یافته های به دست آمده حاکی از آن است که در مطالعه رفتاری، گروه دریافت کننده kn-93 نسبت به گروه وابسته به مرفین در چهارعلامت head shake,jumping, freezing writhing کاهش معنی داری را نشان داد. در مطالعه ملکولی تفاوت معنی داری در میزان فعالیت پروتئین pcamkiiα در گروه وابسته به مرفین نسبت به گروه کنترل و نیز بین گروه مرفین با گروه نالوکسان مشاهده شد. بنابراین می توان نتیجه گرفت تزریق مزمن مرفین سبب افزایش فعالیت آنزیم pcamkiiα در هسته lc شده و مهار این آنزیم در کاهش برخی از علایم سندرم محرومیت از مرفین نقش دارد. به نظر می رسد با مهار این آنزیم می توان تا حدودی از ایجاد وابستگی به مرفین در افراد مصرف کننده آن جلوگیری نمود.