مقایسه اثر دوزهای بسیار کم با دوزهای موثر متعارف از مورفین توام با استرس شنای اجباری بر به یاد آوری حافظه در موش صحرائی

مورفین و استرس بر یادگیری و حافظه فضایی اثرات متناقض داشته اند. تاکنون اثر دوزهای بسیار کم مورفین بر حافظه پرداخته نشده اما در مطالعه حاضر، تجویز حاد دوزهای بسیار ناچیز مورفین با دوزهای متعارفش مقایسه و پاسخها در حضور استرس مکرر هم بررسی شدند. موشهای صحرایی نر بالغ نژاد ویستار (200-250g) بطریق زیر دستهبندی شدند، الف (مورفین حاد (تجویز داخل صفاقی دوزهای 1μg/kg، 10μg/kg، 100μg/kg، 1mg/kg و (10mg/kg، پس از 4 روز آموزش، 30 دقیقه قبل از سنجش حافظه در روز 5 در ماز آبی موریس تجویز شد. ب (استرس مکرر، 30 دقیقه قبل از آموزش، حیوانات تحت استرس شنای اجباری قرار گرفتند. حافظه در روز 5 سنجش شد. ج) استرس مکرر- مورفین حاد، ابتدا تیمارها مثل دسته ب و سپس دسته الف دریافت شد. در کلیه حیوانات سنجش حافظه روز دوازدهم بدون دریافت تیمار انجام شد. زمان و مسافت طی شده تا سکو حین جلسات آموزش بعنوان پارامترهای یاد گیری و زمان حضور در ربع دایره هدف در روز 5 و 12 بعنوان پارامتر به یادآوری اندازه گیری شد. دوزهای 1μg/kg و 10mg/kg مورفین، کاهشی معنیدار در به یادآوری ایجاد نمودند (p<0.001). استرس مکرر سبب کاهش روند یادگیری(p<0.001) و به یاد اوری (p<0.05)شد. در همه گروه ها ی استرس مکرر-مورفین حاد بجز دوز 1mg/kg، کاهش به یاد آوری مشاهده شد(p<0.001). دوز معمول 10mg/kg مورفین احتمالا توسط اثرات مهاری و دوز بسیار ناچیز 1μg/kg احتمالا توسط اثرات تحریکی اپیوئیدی مخل به یادآوری می شود که نیازمند تحقیق مکانیسمی است. اختلال در به یادآوری در همه گروه های استرس مکرر -مورفین حاد، جمع اثرات این دو تیمار را پیشنهاد می کند.