مقایسه اثربخشی رفتاردرمانی عقلانی هیجانی و مصاحبه انگیزشی بر خودمهارگری در افراد دارای اختلال سوء مصرف مواد افیونی

مقایسه اثربخشی رفتاردرمانی عقلانی هیجانی و مصاحبه انگیزشی بر خودمهارگری در افراد دارای اختلال سوء مصرف مواد افیونی

این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی رفتاردرمانی عقلانی هیجانی و مصاحبه انگیزشی بر خودمهارگری در افراد دارای اختلال سوء مصرف مواد افیونی انجام شده است. طرح پژوهش، تمام آزمایشی از نوع پیش آزمون – پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل تمامی مردان دارای اختلال سوء مصرف مواد افیونی نسیم شهر بود که در سال 1397 به مراکز درمان سوء مصرف مواد در این شهر مراجعه می کردند.

از بین آنها نمونه ای به حجم 45 نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شد و به تصادف در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل جایدهی شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه خودمهارگری تانجی (2004) استفاده شد. گروه آزمایشی اول به مدت ده جلسه 50 دقیقه ای تحت درمان با رویکرد رفتاردرمانی عقلانی - هیجانی الیس  (1956) و گروه دوم تحت ده جلسه 50 دقیقه ای درمان با مصاحبه انگیزشی میلر (1983) قرار گرفتند.

اما گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. نتایج تحلیل آزمونِ تحلیل کوواریانس چندمتغیری و تک متغیری نشان داد که روش رفتاردرمانی عقلانی هیجانی بر خودمهارگری افراد دارای اختلال سوء مصرف مواد افیونی موثرتر از روش مصاحبه انگیزشی است (p<0/001). براساس یافته های حاصل می توان نتیجه گرفت که رفتاردرمانی عقلانی هیجانی به دلیل تاثیر بر افکار، شناخت و باورهای منطقی در بهبود خودمهارگری افراد دارای اختلال سوء مصرف مواد افیونی موثرتر از مصاحبه انگیزشی بوده است.