پیچیدگی بصری گرافیکی نویسه ها در سیستم های نوشتاری

پیچیدگی بصری گرافیکی نویسه ها در سیستم های نوشتاری

سیستم نوشتاری یک کد گرافیکی است، یعنی سیستمی از جفت های استانداردشده بین نویسه ها و معانی که در آن نویسه ها شکل تصویری را به خود می گیرند که میتوانند پایدار باشند. ویژگی بصری نوشتار به این معناست که نویسه های نوشته شده باید با محدودیت های سیستم بینایی انسان مطابقت داشته باشند. یکی از جنبه های این بهینه سازی در پیچیدگی گرافیکی نویسه های استفاده شده توسط خط ها نهفته است.

خط ها مجموعه ای از نویسه های گرافیکی هستند که برای شکل نوشتاری یک زبان یا چند زبان استفاده می شوند. با استفاده از روش های محاسباتی روی یک مجموعه داده بزرگ و متنوع (بیش از 47000 نویسه، از بیش از 133 خط)، به سه سوال اصلی در مورد پیچیدگی بصری نویسه های نوشته شده و تکامل نوشتار پاسخ می دهیم: (1) چه چیزی پیچیدگی نویسه را تعیین می کند؟ (2) آیا می توانیم رگه هایی از تغییر تکاملی در پیچیدگی نویسه پیدا کنیم؟ (3) آیا پیچیدگی به گونه ای توزیع می شود که تشخیص نویسه را آسان تر می کند؟ مطالعه ما نشان می دهد که (1) پیچیدگی نویسه در درجه اول به واحد زبانی آن بستگی دارد که نویسه ها کدگذاری می کنند، و (2) شواهد کمی از تغییر تکاملی در پیچیدگی نویسه وجود دارد. علاوه بر این (3) برای یک نویسه منحصر بفرد، نیمه ای که ابتدا در هنگام خواندن با آن مواجه می شود، پیچیده تر از آن چیزی است که در آخر با آن مواجه می شویم.