نقش زمینه های فلسفی و پارادایمی در کاربست روش تحقیق

نقش زمینه های فلسفی و پارادایمی در کاربست روش تحقیق

پارادایم به عنوان روشی برای دیدن جهان، بیانگر باورها و ارزش های محققان در مورد جهان، نحوه تعریف آنها از جهان و نحوه کار آنها است. پارادایم را می توان نظام یا جهان بینی اساسی ای دانست که محقق را نه تنها در انتخاب روش، بلکه در راه های هستی شناختی و معرفت شناختی بنیادی هدایت می کند. پارادایم اتخاذ شده، براساس مواضع هستی شناسی و معرفت شناسی خود تحقیقات محققین را هدایت می کند که شامل روش های جمع آوری و تجزیه و تحلیل داده ها است و پیامدهای مهمی برای هر تصمیمی که در فرآیند تحقیق گرفته می شود، دارند.

این مقاله به بررسی انتقادی پارادایم های تفسیری، پوزیتیویستی و انتقادی می پردازد و مواضع هستی شناختی و معرفت شناختی آنها را توضیح می دهد. همچنین روش ها، رویکردها و روش های مختلف تحقیق را دقیقا تعریف و بررسی می کند. نتیجه نشان داد که پارادایم اتخاذ شده توسط محقق براساس هستی شناسی ها و معرفت شناسی های خاص خود به روش شناسی و نتایج خاص خود می انجامد.

همان طور که پارادایم پوزیتیویستی با باور به واقعیتی واقعی که به طور عینی داده شده و قابل اندازه گیری با روش هایی عینی و قابل سنجش است به روش شناسی های کمی و در نهایت اهداف پیش بینی پذیر، کنترل شونده و تعمیم یابنده منجر می شود. در مقابل پارادایم های تفسیری و انتقادی به واقعیت های چندگانه باور دارد بدین معنا که معنای جهانی که فرد تجربه می کند تحت تاثیر عواملی مانند موقعیت سیاسی و اجتماعی، جنسیت، نژاد، طبقه، گرایش جنسی، ملیت، ارزش های فردی و فرهنگی قرار می گیرد.

از این جهت روش شناسی مورد استفاده در این پارادایم ها نتیجه برخورد و نگرش متفاوت افراد مختلف به این واقعیت ها از زوایای مختلف خواهد بود. بر این اساس آنان معتقدند که همیشه نوعی شکاف بین داده هایی که جمع آوری می شوند و واقعیتی که قرار است آنها را نشان دهند، وجود خواهد داشت. پارادایم انتقادی نیز با روش شناسی ای دیالکتیکی، محقق را ملزم می کند که سوژه ها را با هدف ایجاد تغییری در دیدگاه آنها نسبت به نظام های اجتماعی که آنها را از نیازهای فکری و اجتماعی محروم نگه دارد، وارد گفتگو کند.