سیاست غذایی

سیاست غذایی

تعریف امنیت غذایی طی 50 سال گذشته تکامل یافته و تغییر کرده است، از جمله معرفی چهار رکن رایج امنیت غذایی: در دسترس بودن ، دسترسی ، استفاده و ثبات ، که در شکل دهی سیاست مهم بوده اند. در این مقاله، ما این موضوع را بیان می کنیم که زمان آن رسیده است که تعریف ما از امنیت غذایی به روزرسانی رسمی شود تا دو بعد دیگر پیشنهاد شده توسط پنل سطح بالای کارشناسان امنیت غذایی و تغذیه را شامل شود: عاملیت و پایداری.

ما نشان می دهیم که تاثیر گسترش نابرابری های سیستم غذایی و آگاهی روزافزون از ارتباطات پیچیده بین سیستم های اکولوژیکی و سیستم های غذایی ، اهمیت این ابعاد اضافی را برای این مفهوم برجسته می کند. ما بیشتر به تشریح راه هایی می پردازیم که در آن رهنمودهای سیاست بین المللی در مورد حق بر غذا هم اکنون هم آژانس و هم پایداری را در کنار چهار رکن تثبیت شده نشان می دهد ، و اتخاذ یک چارچوب شش بعدی برای امنیت غذایی را هم در سیاست و هم از نظر علمی به گام بعدی منطقی تبدیل می کند. ما همچنین نشان می دهیم که قبلا پیشرفت هایی در زمینه ارائه اندازه گیری های آژانس و پایداری در ارتباط با ناامنی غذایی انجام شده است.