بازتاب ادبیات پایداری در اشعار مهرداد اوستا

بازتاب ادبیات پایداری در اشعار مهرداد اوستا

ادبیات پایداری اگر چه پیشینه ای طولانی دارد از یک جهت، اصطلاحی است که چندان از عمر آن نگذشته است و به سروده هایی گفته می شود که درباره انقلاب اسلامی و دفاع مقدس سروده شده اند. واژه مقاومت و پایداری همواره با ظلم ستیزی همراه بوده و آن را به ذهن می آورد. گسترش ظلم و بی عدالتی و تشدید انگیزه دفاع از حقیقت در ایجاد و احیای آن موثر بوده است و ناگفته نماند که ادبیات پایداری منحصر به جغرافیای خاصی نمی شود.

ادبیات زاییده ذهن و اندیشه شاعر از حوادث و رخدادهای اطراف اوست. شاعر با تجربه این حوادث و رخدادها با ذوق هنری و ادبی خود در زبانی ادبی قرار می دهد. بخش زیادی از آنچه در ادبیات بازتاب یافته، مقاومت شاعران درمقابل زورگویان ناحق و ظالمانی بوده که به حقوق ملی و انسانی محیط شاعر هجوم برده اند. مهرداد اوستا از آن دسته شاعرانی است که مقاومتش در برابر ظلم و ارادتش به انقلاب اسلامی و دفاع مقدس در جای جای شعرش ناگفته پیداست.

عشق به وطن، آزادی خواهی و پایداری دربرابر ظلم از مهمترین جلوه های ادبیات پایداری در شعر وی است. این پژوهش برآن است که مولفه های پایداری موجود در شعر اوستا را مورد بررسی قرار دهد و به این پرسش که اوستا چه عملکردی نسبت به ادب پایداری داشته پاسخ بدهد. بررسی های به عمل آمده حاکی از آن است مهرداد، امید وافری به آینده درخشان و بهبود اوضاع کشور داشته و مردم را به ایستادگی در برابر ظلم دعوت کرده و در این راه از نمادهای عصر مانند امام خمینی (ره) و امام زمان (عج) یاری طلبیده است. در پژوهش حاضر سعی برآن است با بهره گیری از دیوان « راما » مهرداد اوستا، به تبیین جلوه های ادبیات پایداری در شعر وی پرداخته شود و هنر این شاعر پایداری بر خوانندگان آشکار شود .