اثربخشی گروه درمانی فعال سازی رفتاری بر ناگویی هیجانی و افکار منفی تکرار شونده در بیماران قلبی – عروقی

اثربخشی گروه درمانی فعال سازی رفتاری بر ناگویی هیجانی و افکار منفی تکرار شونده در بیماران قلبی – عروقی

باتوجه به نقش مشکلات روانشناختی در ابتلا و عود بیماری قلبی – عروقی در افراد، ضروری است تا ضمن شناسایی این عوامل، نسبت به درمان آنها اقدام نمود.

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی گروه درمانی فعال سازی رفتاری بر ناگویی هیجانی و افکار منفی تکرار شونده در بیماران قلبی – عروقی انجام شد.

روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی، طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه گواه و مرحله پیگیری 3 ماهه بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی بیماران قلبی - عروقی مراجعه کننده به بیمارستان قلب امام رضا (ع) شهر مشهد در سال 1400 بودند. از بین آنها 30 نفر ( 14 مرد و 16 زن) به روش نمونه گیری هدفمند، به عنوان نمونه پژوهش انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش ( 15 نفر) و گروه گواه ( 15 نفر)، گمارده شدند. افراد گروه آزمایش، روان درمانی بصورت گروه درمانی از مداخله فعال سازی رفتاری را در 6 جلسه، 60 دقیقه ای به صورت انفرادی، دریافت کردند. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های آلکسی تیمیا تورنتو- 20 (بگبی و همکاران، 1994) و افکار منفی تکرار شونده (مکاوی و همکاران، 2010)، استفاده شد. داده های پژوهش با استفاده از آزمون تحلیل واریانس مکرر، تحلیل شد.

یافته ها: باتوجه به نتایج پژوهش، در نمره های متغیر نارسایی هیجانی و مولفه های آن شامل؛ دشواری در شناسایی احساسات، دشواری در توصیف احساسات و تفکر عینی و متغیر افکار منفی تکرار شونده، با توجه به اثر اصلی مراحل زمانی، اثر اصلی مداخله روان درمانی و گروه درمانی و همچنین اثر تعاملی مراحل زمانی با مداخله روان درمانی، تفاوت معناداری مشاهده شد (0.01 > p).

نتیجه گیری: گروه درمانی فعال سازی بر کاهش ناگویی هیجانی و افکار منفی تکرار شونده در بیماران قلبی- عروقی دارای اثربخشی و کارایی بود.