احساس آرامش درونی در هم گامی انسان با طبیعت در اسلام

احساس آرامش درونی در هم گامی انسان با طبیعت در اسلام

انسان به عنوان عضو مهمی از جهان هستی باید همواره پیوند خود را با طبیعت حفظ نماید، هر آنچه در طبیعت موجود است به نحوی می تواند نیازهای انسان را از هر دو جنبه، روحی و جسمی برطرف سازد. انسان با درک بیشتر از طبیعت می تواند به آرامش برسد. هدف از نگارش این مقاله نخست تعریف آرامش به لحاظ لغوی و از منظر قرآن بوده و سپس آشنایی بیشتر با طبیعت و هر آنچه میتواند این آرامش را در انسان تثبیت نماید، است. علاوه بر اینکه قرآن و احادیث همواره انسان را به تأمل و تفکر در طبیعت فراخوانده اند، طبیعت در آثار عرفا و شعرای بزرگی همچون مولانا الهام بخش بوده است.

همچنین طبیعت بسان طبیبی است که نه تنها روح آدمی بلکه به واسطه بسیاری از اجزای خویش ازجمله گیاهان و اثرات دارویی بسیار مفیدی که در آنها موجود است بهترین درمان بسیاری از بیماری های جسمی نیز هست این مهم در آثار به جامانده از حکیم و پزشک بزرگ ایرانی ابوعلی سینا به بهترین نحو نمود یافته است. انسان نسخه کوچک شده طبیعت و طبیعت نسخه بزرگ شده انسان است و همگامی این دو نسخه یکسان با یکدیگر میتواند موجب آرامش جسمی، روحی و اجتماعی در انسان شود و این مطلب به خوبی درآیات و روایات و احکام دین اسلام بروز و نمود پیداکرده است.