هنر و صنعت جواهرسازی

هنر و صنعت جواهرسازی

جواهرات از کهن ترین عناصر مدنیت به شمار می رود و قدمت بیش از 35000 هزار ساله زیورآلات به این نکته اشاره دارد. انسان نخستین، اندام خود را رنگ می زد، خال کوبی می کرد، یا پوست تن خود را می خراشید. لیک افزون بر این زینت کاری های روی بدن، زیور های الحاقی نیز، حتّی در بدوی ترین فرهنگ ها وجود داشته و به کار برده شده است.

در بین آراستنی ها، هر چه اهمیت پیدا می کرد، شکلی به آن داده می شد و در قسمت های مختلف بدن مورد استفاده قرار می گرفت.  از گردهای رنگین سنگ ها و گیاهان گرفته مثل سرمه و امثال آن، برای رنگ آمیزی بدن خود تا استخوان و دندان حیوانات صید شده برای ساخت زیورآلات مختلف استفاده می کرد. البته در این میان برای نگهداری از گردها ظرف های خاصی، که در ابتدا شکل ساده ای داشته استفاده می شد که بعدها این ظرف ها به نام سرمه دان در فرم و طرح ها و جنس های مختلف جایگاه خود را در بین زیورآلات بانوان در دوران های مختلف پیدا کرد.

زیورآلات از جمله وسایلی بوده که جنبه نمادین داشته است (نماد زیبایی، قدرت و جنبه جادویی). این نقش درتمامی دوران به ویژه در دوران هخامنشیان بیشتر به چشم می خورد. بخصوص استفاده از( طلا، مفرغ ، نقره و سنگ های زیبا)  البته روند استفاده از زیورآلات تا رواج اسلام ادامه داشته است. با ورود به عصر اسلامی به لحاظ دیدگاه مذهبی و تا اندازه ای فرهنگی و اقتصادی تعدیل یافت.