لزوم واسپاری مسئولیت های مدیریتی با نگاهِ به انسان گرایی حقیقی و راهبردهای فطری در تحقق الگوی ایرانی اسلامی پیشرفت

گستردگی جوامع از جمله پدیده‌های مهمی است که چالش‌های فراوانی را ایجاد کرد از جمله این چالش‌ها می‌توان به تأمین نیازها و خواسته‌های مختلف و متنوعِ نوع بشر اشاره کرد. رفع موانع و چالش‌های موجود در ارتباط با تأمین نیازهای انسان با عنایت به توسعه و پیشرفت‌های مختلف انجام می‌شود. توسعه یا پیشرفت در حوزه‌های مختلف به سبب مدیریت صحیح ارتباط مستقیم با نوع عملکردهای انسان داشته و دارد. تفاوت دیدگاه‌های مختلف در تعریف انسان و قرار دادن انسان به ‌عنوان اصلِ در تحول و تغییر همان حلقه مفقوده در توسعه یا پیشرفت هر جامعه می‌باشد.

ما در این مقاله به دنبال ارائه تعریف درست از انسان‌گرایی به ‌دور از تعاریفی چون اومانیسم هستیم تا بتوان به‌ درستی نقش و جایگاه انسان را در توسعه و پیشرفت نشان داد. اومانیسم به ‌عنوان الگوی غربی برای توجه به انسان یا افزایش اختیار نامتعارف انسان مطرح می‌باشد که در مقابل، می‌توان با توجه به ظرفیت‌ها و استعدادهای خدادادی جامعه را به سمت توسعه و پیشرفت هدایت کرد جایگاه حقیقی انسان در این نگرش شناخته می‌شود. الگوی ایرانی اسلامی پیشرفت در حقیقت با توجه به تعریف صحیح انسان و شناخت یا اشراف دقیق از استعدادها و ظرفیت‌های او محقق خواهد شد.