فن های گفتمان سازی شناختی

طرح یک ایده و تبدیل آن به خواستی عمومی (گفتمان‌سازی) از فرایندهای شناختی تلقی می‌شود. علوم شناختی در این زمینه با تأکید بر ذهن، روان و پیش‌زمینه‌های فرهنگی و اجتماعی مخاطب، سعی دارد با فن‌های خاصی، اغنایی فهمی، در مخاطب به وجود آورد تا منطق مشترکی را بین ارائه‌کننده ایده و مخاطبان، به وجود آورد. در این قلمرو مؤلفه‌های متعددی از جامعه هدف مورد توجه قرار می‌گیرد که از آن جمله ویسکوزیته فضای فکری مخاطب است. این مؤلفه می‌تواند نحوه انتشار، مانایی و مقبولیت ذهنی را برای مخاطب تعریف کند. هاگراستراند از فضاشناسان شهیر با ارائه نظریه "پخش" به این مقوله می‌پردازد و زروباول با تبیین جامعه‌شناسی شناخت، مقوله‌بندی و زمان، به چشم‌اندازهای ذهن مبادرت و راهکارهای تأثیرگذاری را در شناخت انسانی، کالبدشکافی می‌کند. بنابراین گفتمان‌سازی با فن‌های شناختی می‌تواند منجر به حساسیتی مطلوب در مخاطب ‌شود. نتایج حاصل از این پژوهش که در دانشگاه اصفهان صورت گرفته نشان می‌دهد که:

- جامعه مخاطب الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت بر خلاف عناوین کنفرانس حالت عمومی ندارد و دارای ویسکوزیته سنی و ساحت متفاوت در حوزه دانش است.

- کمیته‌های برنامه‌ریزی وزارت علوم با طرح نظریه پیشرفت در پنج رشته دانشگاهی (جغرافیا، مدیریت، تاریخ، اقتصاد، جامعه‌شناسی) می‌تواند ساحتی را برای شناخت و نقد این نظریه ایجاد کنند.

- کوچک‌سازی، واژه‌سازی و تیزرسازی در محافل رسانه‌ای و تعیین هفته برنامه‌ریزی ایران در تقویم، می‌تواند ذهن طیفی از مخاطبان جوان‌تر را نسبت به الگو حساس کند.