رابطه خودکارآمدی با سرسختی روانشناختی و افسردگی در معلمان شهر تهران

پژوهش حاضر به دنبال تعیین رابطه خودکارآمدی با سرسختی روانشناختی و افسردگی در معلمان شهر تهران بوده است. جامعه آماری کلیه معلمان متوسطه اول شاغل در شهر تهران بودند. حجم نمونه شامل 100 نفر که به صورت در دسترس انتخاب شدند و به پرسشنامه های خودکارآمدی معلمان و افسردگی فرم کوتاه بک و سرسختی روانشناختی اهواز پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آمار استنباطی (همبستگی) استفاده گردید.

نتایج پژوهش حاضر نشان داد که بین خودکارآمدی با سرسختی روانشناختی با مقدار 0/44 = rدر سطح α=0/01 رابطه معنادار وجود دارد و این رابطه به طور مثبت است و بین خودکارآمدی با افسردگی با مقدار 0/24- = rدر سطح α=0/05 رابطه معنادار است و این رابطه به طور منفی است. نتایج حاصل بیانگر این مطلب است که خودکارآمدی در معلمان باعث ارتقا سطح عملکرد آنها در موقعیت های آموزشی و پرورشی شده و این بهبود فعالیت مانع ایجاد افسردگی و فرسودگی شغلی میشود. معلمان دارای ویژگی سرسختی روانشناختی در پیشبرد اهداف خود پیگیری بیشتری داشته و برای رسیدن به اهداف شغلی خود تلاش بیشتری دارند و این زمینه الزام برای ارتقا خودکارآمدی را در آنها فراهم میآورد؛ بنابراین باتوجه به نتایج پژوهش حاضر میتوان نتیجه گرفت که معلمانی که کارآمدی بالاتری دارند دارای ویژگی سرسختی روانشناختی بالاتر و خلق افسرده کمتری هستند.