سرمایه گذاری در مشتقات مالی و تاثیر آن بر بازدهی سبد اوراق بهادار

سرمایه‌گذاری یک انتخاب است که در طی آن باید موقعیت‌های مناسب سرمایه گذاری تعیین شده و میزان تخصیص بهینه سرمایه به هر کدام از موقعیت‌ها در قالب سبد سرمایه گذاری (پرتفوی) به‌دست آید. در بهینه‌سازی پرتفوی، مساله اصلی انتخاب دارایی ها و اوراق بهاداری است، که با مقدار مشخصی سرمایه می‌توان تهیه کرد. پرتفوی به منظور کاهش ریسک و به صورتی انتخاب می‌شود تا در شرایط عادی احتمال کاهش بازده همه دارائیها (شامل سهام‌های خریداری شده) نزدیک به صفر باشد. اگر چه کمینه کردن ریسک و بیشینه کردن بازده سرمایه گذاری به نظر ساده می‌رسد اما در عمل روش‌های متعددی برای تشکیل پرتفوی بهینه به کار گرفته شده است. کلیه‌ی تصمیمات مالی متضمن نوعی تعادل بین ریسک و بازده می باشد.

با این پرسش آغاز می‌کنیم که چگونه یک سرمایه‌گذار چه مقدار از دارایی پر خطر را در مقابل دارایی بی‌خطر سرمایه‌گذاری کند. این تحقیق به‌دنبال بررسی تاثیر میزان سرمایه‌گذاری در مشتقات مالی بر میزان بازده پرتفوی‌ها (سبد اوراق) پرداخته است. بهینه‌سازی پرتفوی دارایی‌های یک  بنگاه یعنی تخصیص دارایی‌ها چگونه انجام شود تا بیشترین سود عاید بنگاه شود.در این تحقیق میزان سرمایه‌گذاری 30 شرکت در اوراق مشتقه در بازه زمانی 1389 تا 1401، در برابر میزان بازدهی پرتفوی آن‌ها در نظر گرفته شده و با کمک روش علیت دومیترسکو و هورلین در چارچوب داده‌های پانلی جهت علیت آنها بررسی شده است. نتایج نشان می‌دهد که علیت یک طرفه از سطح سرمایه گذاری در اوراق مشتقه به بازدهی سبد داراییها برقرار است.  لذا شرکتها می‌توانند با سرمایه‌گذاری بیشتر در اوراق مشتقه بازده حود را افزایش داده و عملکرد خود را بهبود بخشند.