مدل سازی هیدرودینامیکی به روش اجزاء محدود با به کار گیری شبکه بندی بهینه بر روی محیط مدل سازی به منظور طراحی اسکله در مناطق ساحلی همراه با یک مطالعه موردی

سه روش مدل سازی عددی اجزاء محدود، تفاضل محدود و حجم محدود برای مدل سازی هیدرودینامیکی وضعیت های مختلف آب بر مبنای حل معادلات دیفرانسیل حکمفرما که بیان کننده روابط فیزیکی حاکم بر مسئله است، بر روی گره ها یا اجزاء شبکه بندی شده محیط مدل سازی استوار شده اند. به طور کلی شبکه بندی، تقسیم بندی محیط مدل سازی به اجزاء یا سلول های مختلف با ابعاد کوچکتر و یا کم وبیش ریز است .این فرآیند تقسیم بندی محیط مدل سازی، می تواند پاسخ مدل سازی را کاملاً از نقطه نظر دقت و زمان انجام محاسبات تحت تأثیر دهد. اگر چه ایجاد شبکه ها یا اجزاء ریزتر یا به عبارت دیگر متراکم تر اغلب منجر به کسب دقت بیشتر در پاسخ مدل سازی به قیمت بالاتر رفتن هزینه و زمان انجام محاسبات مدل سازی می شود، با این حال این امر همیشه هم صادق نیست. درنتیجه با به کارگیری یک شبکه بندی بهینه بر روی محیط مدل سازی می توان از کارایی یا راندمان فرایند مدل سازی مطمئن شد ( 1997 .(berg et al., در تحقیق حاضر، مدل سازی هیدرودینامیکی مدخل رودخانه وسر ,(weser) که به دریای شمال می پیوندد و در محدوده سواحل آلمانی این دریا قرار گرفته، با استفاده از نرم افزارهای xf4 ,swevolver به روش مدل سازی اجزاء محدود و با به کارگیری مقادیر مختلفی از تعداد گره ها و شبکه ها یا اجزاء مثلثی، انجام شده است .(2-d hydrodynamics swevolver manual, 2004, xf4 manual, 1999) سپس یک مقایسه از نتایج انجام شده برای مقادیر مختلف تعداد شبکه ها با یکدیگر به منظور به دست آوردن یک شبکه بندی بهینه (از نظر ابعاد و تعداد شبکه ها) در منطقه مورد مطالعه صورت گرفته است. بر اساس نتایج به دست آمده، یک اسکله جدید برای پهلوگیری کشتی های بزرگ باری در مکانی مناسب در این منطقه طراحی می شود.