محبوبترین نویسندگان :
نویسندگان مقالات پربازدید :
چهارمین همایش انجمن زمین شناسی اقتصادی ایران
جزئیات رویداد
اینستاگرام تی پی بین
همایش ، رویداد ، ژورنال
حوزه های تحت پوشش رویداد

  • مطالعه زون های آلتراسیون در سنگ های پلوتونیک منطقه کوه میش (جنوب ششتمد)

    نویسندگان :
    کلمات کلیدی :
    جزئیات بیشتر مقاله
    • تاریخ ارائه: 1391/04/31
    • تاریخ انتشار در تی پی بین: 1391/04/31
    • تعداد بازدید: 895
    • تعداد پرسش و پاسخ ها: 0
    • شماره تماس دبیرخانه رویداد: -
    مجموعه پلوتونیک کوه میش در جنوب شهرستان ششتمد و در زون ایران مرکزی قرار دارد. از لحاظ تقسیم بندی تکتونیکی، بخشی از زون سبزوار می باشد. ترکیب این توده نفوذی از دیوریت تا گابرودیوریت تغییر می کند. کانی های اصلی تشکیل دهنده سنگ شامل پلاژیوکلاز (آندزین، لابرادوریت)، آمفیبول (هورنبلند)، پیروکسن (دیوپسید) و دارای کانی های فرعی شامل آپاتیت، اسفن، کانی اپاک و  درصد خیلی کمی کوارتز می باشد. از کانی های ثانوی می توان به کلریت، سرسیت، آکتینولیت، اکسیدهای مختلف آهن اشاره کرد. حجم زیاد محلول های مشتق شده از ماگما و مخلوط شدن با آب های جوی باعث آلتره شده سنگ ها و تشکیل زون های آلتراسیون مختلف در منطقه شده است. با توجه به مطالعات حصرایی و پتروگرافی سه زون آلتراسیون پروپلیتیک، سرسیتیک، آرژیلیک، قابل تشخیص است. گسترش زون پروپلیتیک (کلریتی) در منطقه بیش از زون های دیگر است به طور کلی شدت زون پروپلیتیک کم ولی به صورت یک آلتراسیون فراگیر در اکثر سنگ های منطقه دیده می شود. گسترش اصلی آن مربوط به واحدهای آمفیبول دیوریت جنوب منطقه است. کانی شاخص این زون کلریت است. زون آلتراسیون آرژیلیک که در دمایی پایین و شرایط شدیدا اسیدی به وجود می آید، در ریولیت ها و ریوداسیت ها قابل مشاهده است و با مجموعه کانیایی کوارتز و کانی های رسی مشخص می شود. زون آلتراسیون سرسیت که در شرایط ph پایین به وجود می آید. به همراه زون پروپلیتیک بخش اعظمی از منطقه را به خود اختصاص داده اند و با مجموعه کانیایی سرسیت، کلریت و کوارتز مشخص می شود.مجموعه پلوتونیک کوه میش در جنوب شهرستان ششتمد و در زون ایران مرکزی قرار دارد. از لحاظ تقسیم بندی تکتونیکی، بخشی از زون سبزوار می باشد. ترکیب این توده نفوذی از دیوریت تا گابرودیوریت تغییر می کند. کانی های اصلی تشکیل دهنده سنگ شامل پلاژیوکلاز (آندزین، لابرادوریت)، آمفیبول (هورنبلند)، پیروکسن (دیوپسید) و دارای کانی های فرعی شامل آپاتیت، اسفن، کانی اپاک و  درصد خیلی کمی کوارتز می باشد. از کانی های ثانوی می توان به کلریت، سرسیت، آکتینولیت، اکسیدهای مختلف آهن اشاره کرد. حجم زیاد محلول های مشتق شده از ماگما و مخلوط شدن با آب های جوی باعث آلتره شده سنگ ها و تشکیل زون های آلتراسیون مختلف در منطقه شده است. با توجه به مطالعات حصرایی و پتروگرافی سه زون آلتراسیون پروپلیتیک، سرسیتیک، آرژیلیک، قابل تشخیص است. گسترش زون پروپلیتیک (کلریتی) در منطقه بیش از زون های دیگر است به طور کلی شدت زون پروپلیتیک کم ولی به صورت یک آلتراسیون فراگیر در اکثر سنگ های منطقه دیده می شود. گسترش اصلی آن مربوط به واحدهای آمفیبول دیوریت جنوب منطقه است. کانی شاخص این زون کلریت است. زون آلتراسیون آرژیلیک که در دمایی پایین و شرایط شدیدا اسیدی به وجود می آید، در ریولیت ها و ریوداسیت ها قابل مشاهده است و با مجموعه کانیایی کوارتز و کانی های رسی مشخص می شود. زون آلتراسیون سرسیت که در شرایط ph پایین به وجود می آید. به همراه زون پروپلیتیک بخش اعظمی از منطقه را به خود اختصاص داده اند و با مجموعه کانیایی سرسیت، کلریت و کوارتز مشخص می شود.

سوال خود را در مورد این مقاله مطرح نمایید :

با انتخاب دکمه ثبت پرسش، موافقت خود را با قوانین انتشار محتوا در وبسایت تی پی بین اعلام می کنم
مقالات جدیدترین رویدادها
مقالات جدیدترین ژورنال ها