بررسی آزمایشگاهی تاثیر عمق پایاب و زاویه پرتاب جام بر ابعاد حفره آبشستگی در پایین دست سازه آرام کننده جامی مستغرق دندانه دار

آرام کننده های جامی مستغرق دندانه دار یکی از انواع سازه های مستهلک کننده انرژی هستند. این سازه ها در انتهای سرریزها و تخلیه کننده ها به عنوان سازه حفاظتی از تخریب سازه اصلی محافظت کرده و میزان فرسایش و آبشستگی در پایین دست را به حداقل می رسانند در این مقاله نتایج تحقیق آزمایشگاهی پدیده آبشستگی در پایین دست سازه آرام کننده جامی مستغرق دندانه دار توسط 3 مدل فیزیکی با زوایای لبه جام پرتاب°55°,50°,45 در شرایط هیدرولیکی مختلف ارائه شده است. جت آب به صورت مستغرق از روی جام با ارتفاع 35 سانتی متر، بر روی بستر ماسه ای با d50 برابر با 3 میلی متر با عمق پایاب 13.5، 15، 16.5 و 18 سانتی متر به مدت 120 دقیقه تخلیه گردید. نتایج بدست آمده نشان داد که با افزایش زاویه پرتاب و با کاهش عمق پایاب حداکثر عمق حفره آبشسگی با فزایش می یابد و گسترش افزایش می یابد و گسترش طولی حفره آبشستگی افزایش می یابد. با افزایش زاویه جام ارتفاع پشته پایین دست از لبه جام روند افزایشی دارد، اما در یک زاویه مشخص جام، در یک دبی پابت با کاهش عمق عمق پایاب روندی افزایشی_کاهشی دارد.