• طراحی روزنه سد خشک به منظور کنترل سیلاب در رودخانه پونک تهران

    جزئیات بیشتر مقاله
    • تاریخ ارائه: 1390/11/15
    • تاریخ انتشار در تی پی بین: 1390/11/15
    • تعداد بازدید: 847
    • تعداد پرسش و پاسخ ها: 0
    • شماره تماس دبیرخانه رویداد: -
    یکی از روش های سازه ای کنترل سیلاب، ایجاد مانع در مسیر آبراهه با هدف کاهش دبی جریان و در نتیجه شدت سیلاب می باشد. از میان این روش ها، سد خشک (dry dam) بدون قطع جریان، با حداقل اثرات منفی زیست محیطی، حجم اضافی سیلاب را در مخزن خود ذخیره نموده و به تدریج از طریق روزنه (مجرای) تحتانی به سمت پایاب تخلیه می کند. در واقع مجرای تحتانی که دائما باز است تنها اجازه عبور دبی تا یک مقدار آستانه را داده و دبی های بزرگتر در مخزن سد ذخیره می شوند. بدین ترتیب استفاده از سد خشک علاوه کاهش خسارت سیل می تواند فوایدی چون زیباسازی شهر، ایجاد تفرجگاه، مطبوع نمودن هوای شهر و همچنین عدم قطع مسیر حرکت آبزیان را در نتیجه ذخیره موقت سیلاب در مخزن در پی داشته باشد. ایده سد خشک در برخی سدهای ایران باستان مورد توجه بوده و امروزه نیز در کشورهایی چون ژاپن و آمریکا مورد استفاده قرار گرفته است. در این مقاله مبانی هیدرولوژی و هیدرولیکی طراحی مجرا مورد بحث قرار گرفته و به عنوان یک کاربرد، ابعاد مجرای تحتانی پل بزرگراه همت واقع بر روی رودخانه پونک محاسبه شده است. حوضه آبریز این رودخانه که در ارتفاعات شمال شهر تهران در دامنه رشته کوه های البرز واقع شده است در معرض سیلاب های ناگهانی (flash flood) و جریان های واریزه ای قرار دارد. در حال حاضر شعاع مجرای تحتانی پل بزرگراه در حدود 6 متر و ظرفیت آبگذری آن حدود 450 مترمکعب بر ثانیه برآورد می شود که بسیار بیشتر از دبی ایمن آبراهه در پایاب پل مذکور بوده و در این صورت هرگز نمی توان عملکرد مطلوب سد خشک را از آن انتظار داشت. تحلیل انجام شده در این مقاله نشان می دهد که با کاهش قطر مجرا تا 1 متر، می توان حداکثر دبی خروجی را به 19 مترمکعب بر ثانیه و شدت سیلاب 1000 ساله را تا 93 درصد کاهش داد.

سوال خود را در مورد این مقاله مطرح نمایید :

با انتخاب دکمه ثبت پرسش، موافقت خود را با قوانین انتشار محتوا در وبسایت تی پی بین اعلام می کنم
مقالات جدیدترین رویدادها
مقالات جدیدترین ژورنال ها