• بررسی روسازی های cram و نحوه عملکرد مکانیکی آن آنها

    جزئیات بیشتر مقاله
    • تاریخ ارائه: 1387/02/10
    • تاریخ انتشار در تی پی بین: 1387/02/10
    • تعداد بازدید: 725
    • تعداد پرسش و پاسخ ها: 0
    • شماره تماس دبیرخانه رویداد: -
    در چند دهه اخیر برخی پیکره بندی های جدید روسازی که متفاوت از پیکره بندی متداول روسازی های انعطاف پذیر هستند، پیشنهاد شده است. یکی از پیکره بندی های فوق متعلق به روسازی آسفالتی با میان لایه سنگدانه ای (cram) است که در سال 1983 توسط دکتر جیمز میلر(j.miller)  پیشنهاد شده است و در چندین پروژه مورد استفاده قرار گرفته است. در روسازی فوق مصالح بتن آسفالتی در دو لایه مجزا از یکدیگر اجرا می شوند، بدین ترتیب که نخست یک لایه بتن آسفالتی با طرح اختلاط اصلاح شده مستقیماً روی بستر راه ساخته شده و سپس برروی آن از پائین به بالا به ترتیب یک لایه مصالح دانه ای با دانه بندی یکنواخت جهت زهکشی، یک لایه اساس سنگدانه ای متراکم یا اساس تثبیت شده و یک لایه رویه بتن آسفالتی اجرا می شود. در مقالۀ حاضر با بهره گیری از نرم افزار michpave پاسخ روسازی های cram و متعارف با فرض رفتار غیر خطی مصالح اساس و خاک بستر با یکدیگر مقایسه شده است و تاثیر هر یک از مصالح و ضخامت آنها بروی پاسخ های سیستم مورد بررسی قرار گرفته است مطالعه اخیر نشان دهنده عملکرد بهتر مصالح دانه ای در روسازی های cram نسبت به روسازی های متعارف است. همچنین دیده می شود که یک لایه بتن آسفالتی که مستقیما” برروی خاک بستر اجرا می شود، می تواند به طور قابل ملاحظه ای کرنش های بحرانی را کاهش دهد و موجب افزایش عمر شیار شدگی روسازی شود. به علاوه برای کاهش هر چه بیشتر تنش های بحرانی بایستی از کل آسفالت مصرفی حداکثر ضخامت آن را در لایۀ آسفالت رویه و حداقل ضخامت را در لایۀ آسفالت اساس بکار برد. این مطالعه همچنین نشان دهنده مزیت بیشتر استفاده از روسازی های cram نسبت به روسازی های متعارف در بارهای محوری فوق سنگین و خاک های سست است.

سوال خود را در مورد این مقاله مطرح نمایید :

با انتخاب دکمه ثبت پرسش، موافقت خود را با قوانین انتشار محتوا در وبسایت تی پی بین اعلام می کنم
مقالات جدیدترین ژورنال ها