• تاثیر وازوپرسین، اکسی توسین و هیستامین محیطی بر ترشح کورتیزول در گوسفند

    جزئیات بیشتر مقاله
    • تاریخ ارائه: 1391/03/31
    • تاریخ انتشار در تی پی بین: 1391/03/31
    • تعداد بازدید: 1184
    • تعداد پرسش و پاسخ ها: 0
    • شماره تماس دبیرخانه رویداد: -
    به منظور بررسی آثار محیطی وازوپرسین، اکسی توسین و هیستامین در گوسفند و ارتباط آن با فعالیت غدد محیطی پژوهش حاضر صورت گرفت. در این تحقیق چهار راس گوسفند ماده، مورد تزریق درون رگی در دوزهای صفر، 125، 250 و 500 نانومول از مواد وازوپرسین، اکسی توسین و هیستامین قرار گرفته و نمونه خون مربوطه به فاصله زمانی 4 روزه (و سه ساعت پس از زمان تزریق) گرفته شد. آزمایش انجام شده روی نمونه خون ها شامل اندازه گیری هورمون کورتیزول بود. نتایج حاصل نشان داد که هورمون وازوپرسین در دوز 125 نانومول باعث افزایش معنی دار p<0.05)) ترشح کورتیزول و در دوزهای 250 و 500 نانومول باعث کاهش معنی دار p<0.01)) کورتیزول شد. با تزریق دوز 250 نانومول اکسی توسین میزان کورتیزول به طور معنی داری p<0.05)) کاهش یافت. همچنین با تزریق دوزهای متفاوت هیستامین، تاثیر معنی داری در میزان ترشح هورمون کورتیزول ایجاد نشد. با توجه به نتایج فوق شاید بتوان نتیجه گیری کرد که گیرنده های اکسی توسین و وازوپرسین در بخش قشر فوق کلیه می تواند در دوزهای فارماکولوژیک تغییراتی را در میزان گلوکوکورتیکوئیدها ایجاد نماید و این تغییرات وابسته به میزان تزریق، واکنش های متفاوت فیزیولوژیک را نشان می دهد. همچنین عدم تاثیر هیستامین بر ساز و کار ترشح هورمون کورتیزول، حاکی از نیمه عمر کوتاه این هورمون و یا عدم وجود گیرنده در این بخش ها می باشد.

سوال خود را در مورد این مقاله مطرح نمایید :

با انتخاب دکمه ثبت پرسش، موافقت خود را با قوانین انتشار محتوا در وبسایت تی پی بین اعلام می کنم