• تعریف پهنه بندی لرزه ای جدید برای منطقه ایران جهت استفاده در مدل زمان و بزرگای قابل پیش بینی

    جزئیات بیشتر مقاله
    • تاریخ ارائه: 1394/02/01
    • تاریخ انتشار در تی پی بین: 1394/02/01
    • تعداد بازدید: 1719
    • تعداد پرسش و پاسخ ها: 0
    • شماره تماس دبیرخانه رویداد: -
     یکی از مدل های مورد استفاده در پیش بینی احتمالی زمان و بزرگای زلزله آینده، مدل زمان و بزرگای قابل پیش بینی پیشنهادی پاپازاخوس و همکاران است، که در بسیاری از مناطق لرزه خیز دنیا مورد استفاده بوده است. این مدل با استفاده از داده های زلزله رخ داده در یک پهنه لرزه زا، زمان و بزرگان زلزله محتمل بعدی را تخمین می زند. پهنه لرزه زا قسمت های نسبتا کوچکی از پوسته زمین است که شامل مناطق گسیختگی (گسل ها) ناشی از زلزله های بزرگ در این قسمت از پوسته و همچنین گسل های ثانویه ناشی از زلزله های اصلی کوچک، می باشد. مناطق یا پهنه های لرزه ای بر مبنای معیار شباهت رژیم های تکتونیکی هر منطقه تعریف می شود. همچنین خاصیت مشخصه یک منطقه لرزه زا تعامل میان گسل های آن در طی تحریک های مهم لرزه ای (توزیع مجدد تنش و غیره) است. تفکیک یک ناحیه لرزه زا بر اساس معیارهای لرزه زمین ساخت و ژئومورفولوژی معین انجام می شود که این معیارها عبارتند از خوشه بندی مکانی لرزه خیزی، تغییرات توپوگرافی، ابعاد مناطق گسیختگی زمین لرزه های بزرگ (آثار گسل های سطحی، توزیع حجم پس لرزه از رویدادهای اخیر و نقاط کانونی زمین لرزه های تاریخی که خوبی ثبت شده اند) و شواهد برای فعل و انفعال (برهم کنش) بین رخدادهای لرزه ای. در این مطالعه، منطقه ایران بر مبنای موارد ذکر شده در فوق و با استفاده از استان های لرزه زمین ساخت معرفی شده توسط نوروزی (1979) و توکلی (1996) و همچنین پهنه بندی لرزه ای معرفی شده توسط کاراکایسیس (1994) و پاپازاخوس و همکاران (1997)، به 30 منطقه منبع زلزله تقسیم شده است.

سوال خود را در مورد این مقاله مطرح نمایید :

با انتخاب دکمه ثبت پرسش، موافقت خود را با قوانین انتشار محتوا در وبسایت تی پی بین اعلام می کنم
مقالات جدیدترین رویدادها
مقالات جدیدترین ژورنال ها