ارزیابی تجربی تاثیر الگوهای مختلف بارگذاری سیکلی بر رفتار مکانیکی تیرهای بتن آرمه خودتراکم الیافی

از زمان رواج طراحی لرزه ای بر مبنای عملکرد توسط آیین نامه های مختلف، نیاز به تعیین الگوهای بارگذاری نماینده پررنگ تر شده است  مناسب ترین روش برای ارزیابی عملکرد اعضای سازه ای، شبیه سازی تاریخچه بارگذاری می باشد که المان سازهای حین زلزله متحمل خواهد شد. هدف یک الگوی بارگذاری نیز دستیابی به این مهم به شیوه محافظه کارانه می باشد. به دلیل مشابه نبودن هیچ دو زلزله رویداده در واقعیت، الگو بارگذاری نماینده یکتا و بهترینی وجود ندارد. موضوع مهم محاسبه اثرات تخریبی تجمعی بواسطه بارگذاری سیکلی خواهد بود. اگر تخریب تجمعی وجود نداشته باشد، نیازی به بارگذاری سیکلی نخواهد بود. تعداد و دامنه سیکل های اعمالی به نمونه ممکن است از مطالعات تحلیلی حاصل شود که در آن مدل سیستم های سازه ای نماینده در معرض تحریکات زمین ناشی از زلزله نماینده قرار گرفته و پاسخ به صورت آماری مورد بررسی قرار می گیرد. الگوهای بارگذاری متعدد با تاریخچه کمی متفاوت توسط آیین نامه های مختلف پیشنهاد شده اند که این تفاوت مربوط به جزئیات آنها بوده و نه مفاهیم پایه ای. در این تحقیق به بررسی برخی از این الگوها پرداخته شده است. بدین منظور نمونه های بتنی از 4 طرح اختلاط شامل بتن خودتراکم حاوی الیاف فلزی (0.1، 0.2 و 0.3 درصدحجمی) و بتن فاقد الیاف به عنوان بتن مرجع تحت 3 نوع تاریخچه بارگذاری قرار گرفته تا خصوصیات رفتاری این نوع بتن تحت بارگذاری های متفاوت مورد بررسی و مقایسه قرار گیرد. نتایج بدست آمده از این تحقیق نشان می دهد تا زمانی که دامنه های بارگذاری سیکلی کم می باشد، در تمامی الگوها نمونه رفتار خطی از خود نشان داده و پارامترهایی همچون سختی و مقاومت با اعمال سیکل های بیشتر تغییر چندانی نداشته، همچنین استهلاک انرژی و مقادیر میرایی نیز در عضو ناچیز خواهد بود اما پس از ورود به ناحیه غیرخطی، از طرفی با افزایش تعداد سیکل ها سختی و مقاومت کاهش یافته و از طرف دیگر استهلاک انرژی و مقادیر میرایی با توجه به نوع الگو به میزان قابل توجهی افزایش خواهد یافت.