• بررسی اثرات بکارگیری روش های مدیریت تقاضای سفر شهری در بهبود سهم حمل و نقل عمومی (مطالعه موردی شهر یزد)

    جزئیات بیشتر مقاله
    • تاریخ ارائه: 1394/01/01
    • تاریخ انتشار در تی پی بین: 1394/01/01
    • تعداد بازدید: 678
    • تعداد پرسش و پاسخ ها: 0
    • شماره تماس دبیرخانه رویداد: -
    ازدحام و تراکم ترافیک در شهرهای بزرگ مشکلی است که بطور روزافزون در همه جای دنیا در حال گسترش است. این معضل علاوه بر اثرات منفی زیست محیطی، باعث نارضایتی شهروندان از وضعیت حمل و نقل شهری، کاهش ایمنی، بالا رفتن هزینه های سفر و بالا رفتن میزان تصادفات درون شهری می گردد. بدلیل محدودیت های فراوان در خصوص گسترش امکانات و زیرساخت های موجود، از مهمترین راهکارهای برطرف کردن معضلات ترافیک به خصوص در نقاط مرکزی شهرها، استفاده ی حداکثری از پتانسیل های موجود و ساماندهی آنها می باشد. یکی از مهمترین این روش ها برای کاهش معضلات ترافیکی و افزایش سهم حمل و نقل عمومی در شهرها، بکارگیری راهکارهای مدیریت تقاضای سیر می باشد. در این مقاله، تمرکز بر روش های قیمت گذاری مدیریت تقاضا، یک طرفه سازی معابر و مدیریت پارکینگ به عنوان سیاست های محدود سازی استفاده از وسایل نقلیه ی شخصی (سیاست های دفعی) و بهبود حمل و نقل عمومی از طریق ایجاد یک سیستم اتوبوس رانی تندرو با امکانات مناسب به عنوان سیاست تشویقی (سیاست جذبی)، می باشد. در این راستا، ابتدا به معرفی روش های قیمت گذاری معابر، قیمت گذاری پارکینگ، یک طرفه سازی معابر و ایجاد سیستم اتوبوسرانی تندرو پرداخته شده است و سپس تجارب موجود در خصوص پیاده سازی این راهکارها در کشورهای مختلف و کلان شهرهای ایران، مورد بررسی قرار گرفته است. در این تحقیق برای بررسی رفتار انتخاب وسیله ی مردم شهر یزد در قبال اعمال سیاست های مذکور، از روش رجحان برتر (stated preference) استفاده گردیده است. این بررسی از طریق مصاحبه و تکمیل 400 پرسشنامه، که در هر کدام از آنها 4 سناریو مطرح شده بود، با مصاحبه ی حضوری افرادی که در روزهای آمارگیری برای انجام سیر خود، از خودروی شخصی، موتور سیکلت و یا تاکسی استفاده کرده بودند، انجام گردید. نتایج آمار توصییی بدست آمده از این پرسشنامه ها حاکی از آن است که در صورت اعمال ترکیب مناسبی از سیاست های قیمت گذاری، یک طرفه کردن معابر و ایجاد سیستم اتوبوس رانی سریع، سهم طریقه ی سفر با خودروی شخصی که در حال حاضر در نمونه مورد بررسی 80 درصد می باشد، قابلیت کاهش یافتن به 25 درصد، سهم طریقه ی سفر با موتورسیکلت از 16 درصد فعلی به 7 درصد و سهم طریقه ی سفر با تاکسی از 4 درصد کنونی به 2 درصد را دارا می باشد. همچنین در صورت ایجاد یک سیستم اتوبوس رانی تندرو مناسب در ترکیب با سیاست های مذکور، این سیستم می تواند سهم تا 64% سفرهای روزانه شهری را به خود اختصاص دهد.

سوال خود را در مورد این مقاله مطرح نمایید :

با انتخاب دکمه ثبت پرسش، موافقت خود را با قوانین انتشار محتوا در وبسایت تی پی بین اعلام می کنم
مقالات جدیدترین رویدادها
مقالات جدیدترین ژورنال ها