گونه شناسی و تبیین ویژگی های "واحد مسکونی مناسب خانواده گسترده کمینه" (در حوزه معماری)

عدم هماهنگی الگوی واحدهای مسکونی معاصر کشور، با فرهنگ و شیوه سکونت ایرانی/اسلامی، برای خانواده های گسترده کمینه مشک ساز شده است؛ زیرا پس از تحولات فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و... ناشی از ورود مدرنیته به ایران، همبستگی و روابط قوی خویشاوندی در جامعه ایرانی، به هنگام طراحی و ساخت واحدهای مسکونی معاصر نادیده گرفته شد؛ این امر منجر به ایجاد انقطاعی میان الگوی خانه های مسکونی معاصر و سنتی گردید؛ این در حالی است که، سبک زندگی، بیشترین تأثیر را بر شکل گیری الگوی واحد مسکونی داشته و به طور متقابل، ساختار فضایی خانه نیز بر سبک زندگی ساکنین تأثیر گذار است. در حال حاضر ساختار خانواده های ایرانی، نه همانند تعاریف مطرح شده از خانواده هسته ای غربی، هسته ای، و نه گسترده سنتی است؛ بلکه نوعی از خانواده هسته ای با روابط قوی خویشاوندی می باشد. در این پژوهش، ساختار خانوادگی بخشی از جامعه را که در آن «سه نسل از یک خانواده با هم زندگی می کنند». خانواده گسترده کمینه نامیده، و به دنبال الگو و ساختار واحد مسکونی مناسب برای آنها بوده ایم. بدین منظور با مطالعه منابع کتابخانه ای، انجام مصاحبه و به روش توصیفی تحلیلی، با مقایسه و بررسی مشکلات و کمبودهای واحدهای مسکونی معاصر در تطبیق با فرهنگ ایرانی اسلامی و سکونت خانواده های گسترده کمینه، به تبیین نیازهای فضایی خانه مناسب برای سکونت این نوع از خانواده پرداخته و انواع واحدهای مسکونی پاسخگو به این شیوه سکونت را گونه شناسی نمودیم. بر اساس مطالعات انجام شده، برخی از گونه _های واحدهای مسکونی همچون واحدهای دندانه ای یا شکن دار، به دلی سطوح نورگیر بیشتر، نسبت به سایر گونه ها، آزادی عمل بیشتری در طراحی پلان به دست داده و برای طراحی واحدهای مسکونی مناسب برای خانواده گسترده کمینه، کارآمدترند.