• ارتقاء حضورپذیری در فضاهای عمومی شهری با تکیه بر نظریه مکان سازی

    جزئیات بیشتر مقاله
    • تاریخ ارائه: 1394/01/01
    • تاریخ انتشار در تی پی بین: 1394/01/01
    • تعداد بازدید: 1965
    • تعداد پرسش و پاسخ ها: 0
    • شماره تماس دبیرخانه رویداد: -
    فضاهای باز شهری که در حال حاضر در کشور وجود دارند، در جذب جمعیت و فراخواندن ساکنین به سمت خود به خوبی عمل نمی کنند. در حالی که این فضاها می توانند در برقراری تعاملات اجتماعی تاثیرگذار باشند و عرصه ای باشند برای حضور و بروز شهروندان در شهر. جذب جمعیت در این فضاها اغلب در محدودهی فعالیت های ضروری و اجباری اتفاق می افتد و فضاها جوابگوی طیف وسیعی از فعالیت های اجتماعی افراد نیستند. این تحقیق در تلاش است تا با بررسی موضوع عدم جذب جمعیت فضاهای عمومی شهری با تاکید بر فعالیت های اختیاری و اجتماعی، با رویکرد پدیدار شناختی و از دیدگاه نظریه ساخت مکان، رهنمودهایی برای طراحی این دسته از فضاها ارائه دهد. یکی از مفاهیم اصلی مورد توجه نظریه پردازان پدیدارشناس در تعریف مکان، مفهوم درون بودگی و ارتباط بین حس درون و بیرون است. کیفیت درون بودن و تجربه ی در درون بودن است که مکان ها را در فضا متمایز می کند. درون بودن شاید مربوط به شکلی کالبدی باشد و به واسطه ی خصوصیات هندسی کالبد در فرد ایجاد شود و یا ممکن است با حضور در مراسم و فعالیت های مکرر محقق شود و یا از خلال تداعی های معنایی و نشانه ها برای او نمود یابد و کیفیات خاص یک مکان را حفظ کند. اما بالاتر از همه درون بودن مربوط است به شدت تجربه یک مکان. این درون بودن جوهره ی حس مکان است. در این نوشته سعی شده است مؤلفه های ارائه شده توسط صاحبنظران در باب مکان، با نگاه نقش مؤلفه ی درون بودن در خلق حس مکان دسته بندی و مورد بازخوانی قرار گیرد. در نوشته حاضر سعی شده است، با تکیه بر منابع معتبر و مرتبط با موضوع و با تکنیک مطالعات کتابخانه ای مقوله ی حضورپذیری در فضاهای عمومی شهری مورد بررسی قرار گیرد، و در انتها دسته بندیای از درجات مختلف تجربه ی درون بودن در شهر ارائه شود.

سوال خود را در مورد این مقاله مطرح نمایید :

با انتخاب دکمه ثبت پرسش، موافقت خود را با قوانین انتشار محتوا در وبسایت تی پی بین اعلام می کنم
مقالات جدیدترین رویدادها