• اثر نسبت عمق به قطر تونل بر نشست تونل های با حفاری مکانیزه

    جزئیات بیشتر مقاله
    • تاریخ ارائه: 1390/01/01
    • تاریخ انتشار در تی پی بین: 1390/01/01
    • تعداد بازدید: 895
    • تعداد پرسش و پاسخ ها: 0
    • شماره تماس دبیرخانه رویداد: -
    یکی از معضلات اساسی حفاری تونل در محیط های شهری نشست سطح زمین است که همواره این پروژه ها را تحت تاثیر خود قرار می دهد و موجب مشکلات حقوقی و مالی می شود. علاوه بر این باعث توقف و یا کندی کار می گردد. نمونه بارز این مسائل در حفاری های مربوط به مترو و تونل های شهری دیگر در تهران خود را نشان داده است. روش حفاری مکانیزه (tbm) که امروزه یکی از پر استفاده ترین روش ها در مهندسی تونل است می تواند در کاهش و کنترل این نشست ها موثر باشد. بعلاوه این روش در مقایسه با روش حفاری سنتی از مزایایی از جمله سرعت بالا و کاهش زمان ساخت، عدم نیاز به تحکیم اولیه، بهبود شرایط ایمنی کار و کاهش هزینه ها برای تونل های طویل برخوردار است. عوامل موثر در نشست سطح زمین در روش حفاری مکانیزه را می توان عمدتا به سه دسته عوامل هندسی، عوامل ژئومکانیکی و نیز پارامتر های کاری ماشین حفاری تقسیم بندی کرد. عوامل هندسی شامل عمق و قطر تونل می باشند پارامتر های کاری ماشین شامل فشار وارد بر جبهه حفاری و نیز فشار تزریق در پشت سگمنت ها می باشد و پارامتر های ژئومکانیکی شامل مشخصات مکانیکی لایه های خاک مابین تونل تا سطح زمین می باشد. در این مقاله به بررسی اثر عوامل هندسی می پردازیم و به نشست های ایجاد شده در اثر حفاری تونل با روش مکانیزه پرداخته می شود. نتایج نشان می دهد که بازای قطر ثابت با افزایش عمق، میزان نشست ها کاهش می یابد و نیز بازای عمق ثابت با افزایش قطر تونل میزان نشست سطحی بیشینه افزایش می یابد. همچنین نتایج نشان می دهد که اثر قطر تونل بر نشست ها بصورت خطی نمی باشد. رابطه نشست با قطر و عمق تونل توسط مدل سازی عددی با نرم افزار plaxis 3d tunnel مطالعه گردیده است.

سوال خود را در مورد این مقاله مطرح نمایید :

با انتخاب دکمه ثبت پرسش، موافقت خود را با قوانین انتشار محتوا در وبسایت تی پی بین اعلام می کنم
مقالات جدیدترین رویدادها