شناسایی، تحلیل و مقایسه بین عوامل موثر بر بهره وری نیروی کاری مستقیم در پروژه های صنعتی در دوره های ساخت و بهره برداری

نیروی انسانی با ارزش ترین دارایی هر سازمان می باشد و بهره وری نیروی کار یکی از مولفه های اصلی جهت تخمین و برنامه ریزی صحیح پروژه های ساخت می باشد که سود دهی، رقابت و رشد پایدار بنگاه سازنده را تضمین می کند. امروزه تلاش برای افزایش راندمان پروژه یکی از دغدغه های اصلی مدیران شرکت ها و یکی از مهمترین اهداف در پروژه های ساخت محسوب می شود و از آنجا که برای افزایش سطح بهره وری تنها یک عامل خاص را نمی توان لحاظ نمود، ارتقا بهره وری را باید معلول ترکیبی از عوامل گوناگون دانست که این عوامل به ندرت مستقل از عوامل تاثیر گذار بر افزایش راندمان نیروی کاری هستند. هدف از این مقاله اولاَ شناسایی کلیه فاکتورهای موثر بر راندمان نیروی کار مستقیم در پروژه های صنعتی در دوره های ساخت و بهره برداری می باشد که به این منظور با مطالعه میدانی 430 فاکتور شناسایی شدند که نویسندگان آنها را بر اساس روش ساختار شکست سلسله مراتبی فاکتورها (f.b.s) در 5 سطح مختلف دسته بندی نموده و نهایتا 40 فاکتور اصلی در قالب چهار گروه اصلی شامل: 1. عوامل خارجی، 2. عوامل وابسته به مدیریت و نظارت، 3. عوامل وابسته به نیروی انسانی، و 4. عوامل فنی، با توجه به شرایط پروژه طبقه بندی گردیدند. به منظور تعیین درجه اهمیت این عوامل بر روی بهره وری نیروی کار مستقیم، نظرات سرکارگران، تکنسین ها و مهندسین پروژه های مورد نظر جمع آوری شدند (این پروژه ها شامل: یک پروژه ساخت کارخانه سیمان و سه پروژه تولید صنعتی سوله های فلزی، کاشی و لاستیک می باشند). در مرحله بعد این عوامل از لحاظ درجه اهمیت بر روی بهره وری نیروی کاری به روش شاخص اهمیت نسبی رتبه بندی شده و سپس دلایل این اختلافات در دوره های ساخت و بهره برداری تشریح گردید. نتایج این تحقیق نشان داد که عوامل شیوه مدیریت، شایستگی افراد، داشتن حس مسئولیت پذیری و وجود تبعیض بین نیروهای کاری مهمترین و موثرترین عوامل در هر دو مرحله ساخت و بهره برداری برروی بهره وری نیروی کار مستقیم می باشند.