• مدلسازی میزان استفاده از پل های عابر پیاده با توجه به متغیرهای هندسی و کاربری زمین، مطالعه موردی: منطقه 2 شهرداری تهران

    جزئیات بیشتر مقاله
    • تاریخ ارائه: 1392/01/01
    • تاریخ انتشار در تی پی بین: 1392/01/01
    • تعداد بازدید: 638
    • تعداد پرسش و پاسخ ها: 0
    • شماره تماس دبیرخانه رویداد: -
    گذرگاه های غیر همسطح عابر پیاده با هدف افزایش ایمنی عبور عرضی از خیابان و حذف تداخل حرکت سواره و پیاده طراحی و اجرا می گردند. با توجه به محدودیت هایی چون هزینه، تجهیزات مورد نیاز و منظر شهری، مکانیابیِ مناسب موقعیت احداث گذرگاه های غیر همسطح از نظر مدیریت شهری حائز اهمیت است. هدف از این تحقیق بررسی اثر متغیرهای هندسی و نوع کاربری های قرار گرفته در حوزه نفوذ پل های عابر پیاده بر میزان استفاده از پل هاست. بدین منظور از مدل روندگرای پواسون و اطلاعات مرتبط با پلهای عابر پیاده قرار گرفته در منطقه 2 شهرداری تهران استفاده شده است. نتایج مدلسازی نشان می دهد افزایش فاصله تا نزدیک ترین گذرگاه ایمن عابر پیاده، افزایش سرعت عملکردی وسایل نقلیه در معبر زیر پل عابر و افزایش عرض این معبر به همراه استفاده از پله های برقی و کاهش ارتفاع پل منجر به استفاده بیشتر عابرین پیاده از پل های عابر خواهد شد. همچنین قرارگیری پل عابر در نزدیکی ایستگاه های اتوبوس و تاکسی و محدوده کاربری های آموزشی، تجاری و پس از آن قرارگیری در محدوده پایانه های اتوبوس و تاکسی و کاربری درمانی منجر به استفاده بیشتر از پل عابر خواهد شد. مدل نشان می دهد همجواری کاربری های اداری و تفریحی با پل های عابر تاثیر مطلوب و بسزایی بر استفاده از آن نخواهد داشت.

سوال خود را در مورد این مقاله مطرح نمایید :

با انتخاب دکمه ثبت پرسش، موافقت خود را با قوانین انتشار محتوا در وبسایت تی پی بین اعلام می کنم