• بررسی ضریب بزرگنمائی تغییر مکان در استاندارد 2800

    جزئیات بیشتر مقاله
    • تاریخ ارائه: 1388/01/01
    • تاریخ انتشار در تی پی بین: 1388/01/01
    • تعداد بازدید: 692
    • تعداد پرسش و پاسخ ها: 0
    • شماره تماس دبیرخانه رویداد: -
    در طراحی لرزه ای سازه ها، محاسبه تغییر مکان جانبی ماکزیمم سازه ها (شامل تغییرمکان ارتجاعی و غیرارتجاعی) اهمیت زیادی دارد. آئین نامه های طراحی لرزه ای، تغییر مکان جانبی ماکزیمم سازه ها را با ضرب تغییر مکان جانبی نظیر طراحی آنها (که از تحلیل خطی بدست می آید) در ضریبی بزرگتر از یک (که عمدتا به ضریب رفتار وابسته است) تعیین می نمایند. هر چه مقدار این ضریب، که به ضریب بزرگنمائی تغییر مکان معروف است، به مقدار واقعی نزدیکتر باشد، مقدار تغییر مکان جانبی ماکزیمم سازه ها، دقیق تر خواهد بود. ضریب بزرگنمائی تغییرمکان به عوامل متعددی از قبیل ضریب شکل پذیری، ضریب مقاومت افزون و ضریب اطمینان طراحی بستگی دارد. هدف اصلی این مقاله، بررسی ضرایب بزرگنمائی تغییر مکان پیشنهادی در آئین نامه های لرزه ای و ارائه ضرایب جدید برای تعیین دقیق تر آن می باشد. نظر به اینکه، در استاندارد 2800، تعیین این ضریب به ضریب دیگری به نام ضریب رفتار وابسته است، در این تحقیق نیز این ایده دنبال شده است. برای نیل به این هدف از دو روش استفاده گردیده است. در روش اول، که برای تمامی انواع سازه ها کاربرد دارد، نسبت ضریب بزرگنمائی تغییر مکان و ضریب رفتار مستقیما تعیین می گردد. در روش دوم که فقط برای قاب های خمشی بتن مسلح تحقیق شده است، هر یک از ضرایب بزرگنمائی تغییر مکان و رفتار به طور جداگانه محاسبه می گردد و سپس نسبت آنها تعیین می شود. نتایج حاصل از هر دو روش، حاکی از این مطلب است که، مقدار نسبت ضریب بزرگنمائی تغییر مکان و ضریب رفتار، بین 0.8 تا 1.2 متغیر است و نشان دهنده آن است که مقادیر پیشنهادی در آئین نامه های طراحی لرزه ای کوچکتر از مقادیر واقعی است و بهتر است مورد تجدید نظر قرار گیرد.

سوال خود را در مورد این مقاله مطرح نمایید :

با انتخاب دکمه ثبت پرسش، موافقت خود را با قوانین انتشار محتوا در وبسایت تی پی بین اعلام می کنم
مقالات جدیدترین رویدادها
مقالات جدیدترین ژورنال ها