• اثر تغییر سیستم مهاربندی به واگرا در نیاز تغییر مکان نسبی سازه های فولادی

    جزئیات بیشتر مقاله
    • تاریخ ارائه: 1390/01/01
    • تاریخ انتشار در تی پی بین: 1390/01/01
    • تعداد بازدید: 565
    • تعداد پرسش و پاسخ ها: 0
    • شماره تماس دبیرخانه رویداد: -
    جهت کنترل خسارت در سازه های فولادی دستورالعمل fema مقادیر تغییر مکان نسبی سازه ها را محدود نموده است. از طرفی یکی از سیستم های مناسب سازه ای جهت مقاوم نمودن سازه های فولادی در برابر نیروهای زلزله سیستم دوگانه یا سیستم ترکیبی است. این سیستم که معمولا شامل ترکیب یک قاب خمشی به همراه مهاربند فلزی می باشد عملکردی مناسب جهت مقاوم نمودن سازه های فولادی در برابر بارهای جانبی دارد که در آن قاب خمشی جهت تحمل بارهای ثقلی و درصدی از بار جانبی و مهاربندها جهت مقابله با نیروهای جانبی اعمال شده به سازه می باشد. اگر بتوان با تغییر نوع مهاربند در ارتفاع سازه، رفتار لرزه ای آن را بهبود بخشید می توان نسبت به عملکرد لرزه ای آن اطمینان بیشتری حاصل کرد. همچنین می توان نسبت به بهینه نمودن مصرف مصالح فولادی در ساختمان های فلزی اقدامی جدی نمود. در این مطالعه تعدادی از قاب های خمشی فولادی با ارتفاع های مختلف، پس از بارگذاری و طراحی بر اساس استانداردهای ایران، تحت 3 زلزله طبس، ناغان و رودسر مورد تحلیل دینامیکی غیرخطی تاریخچه زمانی قرار گرفته و با تغییر نوع مهاربندی در ارتفاع این قاب ها و بررسی در حداکثر تغییر مکان نسبی سازه از تحلیل، تراز مناسب جهت تغییر نوع مهاربندی پیشنهاد گردیده است. در انتها نتیجه گردید که تغییر در نوع سیستم مهاربندی در تراز مشخصی از ارتفاع می تواند در کاهش حداکثر تغییر مکان نسبی سازه تحت زلزله موثر می باشد.

سوال خود را در مورد این مقاله مطرح نمایید :

با انتخاب دکمه ثبت پرسش، موافقت خود را با قوانین انتشار محتوا در وبسایت تی پی بین اعلام می کنم
مقالات جدیدترین رویدادها