• ارزیابی روش های مکانیک شکست در بررسی رفتار ترک خوردگی مخلوط های آسفالتی

    جزئیات بیشتر مقاله
    • تاریخ ارائه: 1393/01/01
    • تاریخ انتشار در تی پی بین: 1393/01/01
    • تعداد بازدید: 1156
    • تعداد پرسش و پاسخ ها: 0
    • شماره تماس دبیرخانه رویداد: -
    از آنجا که دو تئوری مکانیک شکست الاستیک خطی و تئوری ناحیه شکست چسبنده (czm) پایه و اساس بیشتر مدل های ارزیابی رفتار ترک خوردگی مخلوط های آسفالتی می باشند، مروری بر تحقیقات انجام گرفته در زمینه روند گسترش ترک در رویه های ترک خورده نشان می دهد که در روش مکانیک شکست الاستیک خطی، خصوصیات شکست مصالح با استفاده از ضریب شدت تنش تعیین می شود. این در شرایطی است که انرژی شکست نقش تعیین کننده ای در تعیین خصوصیات شکست مصالح با استفاده از روش czm دارد. در این پژوهش ضمن بررسی مبانی کلی این دو تئوری، با ارائه چند نمونه از مدلسازی رویه های آسفالتی ترک خورده به بررسی مزایا و معایب هر یک از روش ها پرداخته می شود. نتایج بدست آمده از این تحقیقات نشان می دهد که در دمای پایین بدلیل کوچک بودن ناحیه شکست در طراف نوک ترک استفاده از تئوری مکانیک شکست الاستیک خطی در بررسی رفتار گسترش ترک مناسب می باشد. در حالی که استفاده از تئوری ناحیه شکست چسبنده بدلیل لحاظ کردن خصوصیات ویسکوالاستیک مصالح آسفالتی از دقت بیشتری در توصیف این رفتار برخوردار است. همچنین با استفاده از این تئوری می توان رفتار شکست رویه های آسفالتی در شرایط دمایی مختلف بخوبی تعیین کرد.

سوال خود را در مورد این مقاله مطرح نمایید :

با انتخاب دکمه ثبت پرسش، موافقت خود را با قوانین انتشار محتوا در وبسایت تی پی بین اعلام می کنم
مقالات جدیدترین رویدادها
مقالات جدیدترین ژورنال ها